بررسی اثرات متقابل استرس حاد و کورتیکوسترون با گیرنده های ۵ht۶ سروتونرژیک بر به خاطرآوری و خاموشی حافظه ترس در موش سوری

سابقه و هدف: مطالعات اخیر نشان می دهند گیرنده های سروتونرژیک می تواند اثرات ناشی از استرس یا گلوکوکورتیکوئیدها را در فرایندهای رفتاری به ویژه یادگیری و حافظه تعدیل نمایند. هدف این مطالعه تعیین نقش گیرنده های سروتونرژیک (5ht6) در اثرات کورتیکوسترون و استرس حاد بر به خاطرآوری و خاموشی حافظه ترس احترازی غیر فعال بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی موش های سوری در مدل یادگیری احترازی غیر فعال آموزش داده شدند (شوک 1 میلی آمپر برای مدت 3 ثانیه). در آزمایش بررسی به خاطرآوری، (48 ساعت بعد از آموزش) 30 دقیقه قبل اعمال استرس حاد (به مدت 10 دقیقه استرس محدود کننده) یا تزریق کورتیکوسترون (3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم)، sc203575 به عنوان آگونیست گیرنده سروتونرژیک (5ht6) و sb271046 به عنوان آنتاگونیست گیرنده سروتونرژیک (5ht6) 1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن به صورت داخل صفاقی به حیوان تزریق شد. در ارزیابی خاموشی حافظه، 60 دقیقه قبل از فعال سازی حافظه حیوانات داروها و 30 دقیقه قبل از آن استرس یا کورتیکوسترون را داخل صفاقی دریافت نمودند و حافظه موش ها در طی چندین تست متوالی در طی روزهای 2، 5، 7 و 9 بعد از فعال سازی بررسی شد.  یافته ها: نتایج نشان داد که استرس حاد یا کورتیکوسترون موجب اختلال در به خاطرآوری و تسهیل خاموشی حافظه می شود. تزریق هر دو آگونیست و آنتاگونیست گیرنده سروتونرژیک 5ht6 اثرات کورتیکوسترون و استرس حاد را بر به خاطرآوری و خاموشی حافظه مهار نمود.  نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که حداقل بخشی از اثرات استرس حاد و کورتیکوسترون بر به خاطرآوری و خاموشی حافظه از طریق گیرنده های سروتونرژیک و به ویژه 5ht6 اعمال می گردد