سبک های ارتباط میان فردی در روستای دستجرد اصفهان در مقایسه با هنجارهای مرتبط در شریعت اسلام

سبک ارتباطی، الگوی رفتاری نسبتاً پایدار از تکرار مجموعه ای از رفتارهای ساده هر فرد در ارتباط با دیگری در موقعیت های مختلف و تعیین کننده ی چگونگی رفتار نهادینه شده ارتباطی هر فرد است. در این پایاننامه ضمن تلاش در تبیین مفهوم «سبک ارتباطی» انواع دسته های آن معرفی و با ارائه یک دسته بندی تلفیقی کوشش شده نمونه های عینی از خوگرفتگان به سبک های مذکور در یک منطقه سنتی و کهن روستایی (روستای دستجرد اصفهان) شناسایی و مختصات آن ها معرفی شود. برای دستیابی به این هدف، نمونه ای هدفمند انتخاب و با اتخاذ رویکرد کیفی از طریق مشاهده (غیر مشارکتی و در موارد لازم مشارکتی) و همچنین مصاحبه های ساخت نیافته و نیمه ساخت یافته فردی و گروهی، اطلاعات مورد نظر جمعآوری و در دسته های مربوط جای داده شد. یافته های پژوهش نشان میدهد که نه تنها می توان نمونه های عینی از وابستگان به هریک از سبک های شناخته شده در منابع غربی را در ایران نیز یافت، بلکه احتمالاً در مناطق روستایی و سنتی ایران بتوان سبک های ناشناخته جدیدی را یافت که شناخت ویژگی های آن ها بتواند در توسعه دانش بومی ارتباطات در ایران راهگشا باشد. ضمن آنکه این شناخت ممکن است بتواند ما را در شناخت و مدیریت سبک ارتباطی یاری کند. در انتها ضمن معرفی و دستهبندی هنجارها و آموزههای اسلامی مربوط به ارتباطات میانفردی، ویژگیهای هرسبک ارتباطی مشاهده شده در روستای مورد بحث با آنها مقایسه شده است.