تحت عنوان مقایسه ارتباط بین کودک آزاری، حافظه فعال و تاب آوری با سازگاری در فرزندان مصرف کننده مواد و فرزندان افراد عادی

روش این مطالعه علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش کودکان کلیه معتادان ساکن شهرستان فیروزآباد استان فارس درسال 1393 بود. از بین این افراد نمونه ای به حجم 60 نفر با روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند و 60 نفر از فرزندان افراد عادی هم به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده های مورد نیاز این پژوهش از پرسش نامه های، کودک آزاری، ارزیابی رفتاری کارکرد اجرایی(حافظه فعال)، تاب آوری کانر و دیویسون و پرسش نامه توانایی و مشکلات (sdq) استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغییره(manova) نشان داد که میانگین کودکان دارای والدین وابسته به مواد و کودکان والدین عادی از نظر کودک ازاری ، حافظه فعال ، تاب آوری و سازگاری تفاوت معنی داری مشاهده می شود(05/0< p). وهمچنین نتایج تحلیل داده ها برای نقش تاب آوری و حافظه فعال به عنوان متغییرهای واسطه در رابطه بین کودک آزاری و سازگاری کودکان والدین معتاد و عادی نشان می داد که در کودکان عادی فقط تجربه کودک آزاری بر سازگاری آنان تاثیر می گذارد و تاب آوری و حافظه فعال هیچ تاثیری بر شدت این رابطه نداشت. اما در کودکان والدین معتاد، مشاهده می شود که هرچند حافظه فعال هیچ نقشی ندارد، تاب آوری بر رابطه بین کودک آزاری و سازگاری کودکان تاثیر میانجی را دارد. این نتایج حاکی از این است که درکودکان والدین معتاد تاب آوری می تواند از اثرات منفی کودک آزاری بر مشکلات سازگاری محافظت کند. بنابراین اقدامات پیش گیری برای این کودکان در معرض خطر طراحی می شوند می توانند از مداخله هایی جهت افزایش تاب آوری این کودکان بهره بگیرند.