وندالیسم و اثر پیشگیری وضعی در کنترل آن

چکیده : وندالیسم در جامعه شناسی انحرافات اجتماعی به صورت داشتن روحیه بیمارگونه تعریف شده و مبین تمایل به تخریب آگاهانه، ارادی، و خودخواسته اموال، تأسیسات و متعلقات عمومی است. وندالیسم که یکی از پیچیده ترین نمونه های رفتار انسان هاست، ناشی از شرایط مختلف فردی، اجتماعی، خانوادگی، رشد آنومی، تمایلات روز افزون انسان و ناکامی وی در رسیدن به این تمایلات است. در این پدیده، وندال هدف مشخصی از انجام بعضی از تخریب ها را در عمل دنبال و بعضی دیگر از تخریب ها فقط ناشی از انتقام و تفریح می باشند که اصولاً در جاهایی که از تیررس مسئولین یا مأمورین به دور است انجام می دهد ؛ در واقع وندالیسم از یک سری عوامل مانند شهرنشینی، بیگانگی اجتماعی، عدم کنترل محیط توسط مسئولین و مامورین مربوطه، عدم وجود قانون مهارکننده با ضمانت اجرای متناسب و فقر اقتصادی تاثیر مستقیمی گرفته و در عین حال این عوامل باعث نمی شود که هر نوع رفتاری وندالیسم تلقی شود. موارد مشابه با وندالیسم مورد بررسی قرار گرفته که تفاوتهای موجود باعث عدم اختلاط مفهوم وندالیسم با سایر موارد مشابه می گردد.اگر پذیرفته شود وندالیسم یک بیماری و ناهنجاری اجتماعی است مسلماً باید دارای راه های پیشگیری و درمان نیز باشد. مقابله با وندالیسم به تدابیر ویژه ای نیاز دارد که اغلب در ارتباط با کارآمدی کارکردهای جامعه شهری با توسل به پیشگیری وضعی می باشد، مانند طراحی محیطی یا cpted، بهبود استانداردهای شهری در تمامی مناطق و محلات شهری و کاهش فرصت های ارتکاب جرم، افزایش زحمات لازم برای ارتکاب جرم، افزایش خطرات ارتکاب جرم، کاهش جاذبه ی آماج ها ،راهبردهای اصلی برای برقراری امنیت از دست رفته ، وهمچنین راه های کنترل پرخاشگری در شخص وندال می باشد که در پایان نامه مفصلاً توضیح و تبیین می گردد.