اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر گرایش به مواد، تاب آوری و حل تعارض زنان سوءمصرف کننده ی مواد

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر گرایش به مواد، تاب آوری و حل تعارض زنان سوءمصرف کننده ی مواد بوده است. روش : پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون– پس آزمون و گروه کنترل می باشد، 22 نفر از زنان سوءمصرف کننده ی مواد به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، به طور تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل قرار گرفتند. ابتدا برای هر دو گروه، پرسشنامه های اطلاعات فردی سوء مصرف مواد ، کیفیت زندگی 26 سوالی (فرم کوتاه)، تاب آوری کانر و دیویدسون و حل تعارض crq اجرا شد. سپس گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی 15 جلسه ای برای گروه آزمایش، برگزار شد، در آخر، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. یافته ها: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که تاب آوری و حل تعارض بهبود معنادار و گرایش به مواد کاهش معنادار در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، داشت. نتیجه گیری: گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی سبب افزایش تاب آوری، بهبود مهارت حل تعارض و کاهش گرایش به مواد زنان سوءمصرف کننده-ی مواد شد.