بررسی روند توسعه پایدار و یکپارچه منطقه شمشک با تاکید بر گردشگری تابستانه و زمستانه، شمال تهران، ایران

امروزه پارادایم پایداری به طور عام و در صنعت گردشگری به طور خاص دغدغه ای جهانی شده است و در نوشتار توسعه گردشگری مفهوم پایداری به کانون اصلی مباحث علمی و دانشگاهی جهان تبدیل شده است. منطقه شمشک با قرارگیری در دامنه-های جنوبی البرز علی رغم وجود قابلیت های گردشگری بسیار به نظر می رسد عدم بهره برداری بهینه از جاذبه های گردشگری و نبود یک استراتژی مشخص در این راستا، بهره وری از توانمندی های آن را کاهش داده و برای محیط زیست نیز خطرآفرین شده و دست یابی به توسعه پایدار از طریق رشد و توسعه صنعت گردشگری را با مشکلاتی روبرو ساخته است. بنابراین تحقیق حاضر به دنبال ارائه راهبردی برای دستیابی به توسعه پایدار در منطقه شمشک با تأکید بر گردشگری تابستانه و زمستانه است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی با روش توصیفی - تحلیلی است. اطلاعات و داده های تحقیق به روش کتابخانه ای (اسنادی) و پیمایشی (پرسش-نامه) جمع آوری شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از مدل سوات و آزمون t تک نمونه ای بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از تحلیل پرسش نامه ها و آزمون t تک نمونه ای نشان داد منطقه شمشک به لحاظ پایداری در سه بعد اقتصادی، اجتماعی - فرهنگی و زیست محیطی، مقدار عددی بالاتر از 3 را داشته است (اقتصادی=64/3؛ اجتماعی-فرهنگی=67/3؛ زیست محیطی=78/3). مجموع مولفه ها نیز برابر با عدد 70/3 است که نشان از پایداری تقریبی منطقه شمشک دارد؛ همچنین راهبرد بهینه برای دستیابی به توسعه پایدار در منطقه شمشک از نوع so یا تهاجمی بدست آمد. در پایان نیز پیشنهادات و راهکارهای رفع موانع توسعه پایدار در منطقه شمشک بیان گردیده است.