کاربرد های مناسب و پیشرفته و چالش های روش های ترکیب شده محاسباتی و عملی در الکتروشیمی تجزیه ای و کاربرد روش های کمومتری برای آنالیز سیستم های پیچیده ملکولی

در بخش اول بر روی کاربردهای کمومتریکس و روش های محاسباتی در توسعه ی سنسور ها و بیو سنسور های کارآمد تمرکز شده است که هدف اصلی این بخش آزمودن قابلیت های کمومتریکس و روش های محاسباتی در الکتروشیمی تجزیه ای بوده است. در این بخش از روش های پردازش تصویر برای توصعه ی یک بیوسنسور کارآمد برای بیوتین استفاده شده است که چنین روشی برای اولین بار در دنیای الکتروشیمی برای ساخت یک بیوسنسورمورد استفاده قرار گرفت. همچنین در این بخش تولید داده های دو بعدی، سه بعدی وچهار بعدی ولتامتری را برای بهره گیری مزیت مرتبه یک و مزیت مرتبه دو به منظور اندازه گیری آنالیت ها در محیط هایی که مملو از مزاحم هستند گزارش شده اند. در برخی از موارد وضعیت غیر خطی بودن داده های ولتامتری با استفاده از روش های کارآمد کمومتریکس اصلاح شده است. در این بخش نیز با استفاده از طراحی آزمایش موفق به ساخت یک سنسور برای نیتریت شدیم و آن را با موفقیت برای اندازه گیری نیتریت در نمونه های حقیقی به کار بردیم. علاوه بر موارد فوق در بخش اول ساخت سه بیوسنسور که همگی به طور محاسباتی برای اندازه گیری امپدانسومتری برخی از داروها همانند بوپرنورفین، پرگابالین و نالترکسون طراحی شده بودند گزارش شده است. در این بخش یک بیوسنسور هم برای ارزیابی تخریب دی.ان.ای توسط یک آلوده کننده محیطی به نام بنزوپایرن گزارش شده است. در کل این بخش از پایان نامه حاوی کارهای بسیار جدیدی می باشد که در نوع خود بی نظیر می باشند. دربخش دوم از پایان نامه بر روی کاربرد کمومتریکس برای تحلیل داده های به دست آمده از برهمکنش ملکول های کوچک با درشت ملکول های زیستی همانند پروتئین پلاسما و دی.ان.ای متمرکز می شود.این نمونه ها با تکنیک های دستگاهی مختلف مانند فلورسانس، طیف سنجی ماوراء بنفش و ولتامتری آنالیز شده اند. نتایج به دست آمده توسط روش های کمومتریکس حاکی از اطلاعات مهمی بودند که توسط روش های معمولی قابل حصول نبودند. در برخی از موارد از مطالعات انجام شده روی برهمکنش های زیستی مفاهیم کمی استهصال شده اند. موضوعات دیگری که تحت بررسی قرار گرفتند شامل محل اتصال، نوع اتصال، رقابت ملکول های کوچک برای اتصال، ترمودینامیک اتصال و باز شدن یا باز نشدن ساختار درشت ملکول ها در اثر اتصال ملکول های کوچک می باشد.