بررسی تاثیر اجزای تشکیل دهنده مخلوطهای بتن آسفالتی در مقاومت لغزشی روسازی با تاکید بر ایمنی موتور سیکلت سواران در تقاطع های همسطح شهری

مقاومت لغزشی سطح روسازی به عنوان یکی از مهمترین عوامل در ایمنی تقاطع ها و کاهش تعداد تصادفات شناخته می شود. وجود مقاومت لغزشی کافی به راننده وسیله نقلیه کمک می کند تا در صورت لزوم در کوتاهترین فاصله ممکن وسیله نقلیه خود را متوقف کرده و از وقوع تصادفات احتمالی جلوگیری نماید. عوامل مختلفی در مقاومت لغزشی سطح روسازی تأثیر گذارند که مهمترین آنها مشخصات فنی مخلوط آسفالتی است. هدف از این پایان نامه بررسی تأثیر مشخصات فنی مخلوط آسفالتی در میزان مقاومت لغزشی و ارزیابی تأثیر روند تغییرات این ویژگی ها در کنار میزان مقاومت لغزشی بر تعداد تصادفات موتور سیکلت ها در تقاطع های همسطح شهری است. در این راستا ، از سطح روسازی تقاطع های مورد مطالعه به منظور آزمایش تجزیه مخلوط آسفالتی و بدست آوردن مشخصات فنی ، نمونه برداری انجام گرفت و آمار تعداد تصادفات موتور سیکلت سواران در تقاطع های همسطح شهر تهران جمع آوری شد. همچنین میزان مقاومت لغزشی سطح روسازی در نقاط مورد مطالعه با چند روش از جمله دستگاه ابداعی کششی ضریب اصطکاک اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل انجام گرفته بر روی اطلاعات نشان دهنده تاثیر قابل توجه مشخصات فنی مخلوط آسفالتی بر میزان مقاومت لغزشی است. درصد مصالح شکسته و درصد مصالح درشت دانه در مخلوط بیشترین تاثیر را در ضریب اصطکاک دارند. درصد مصالح شکسته تاثیر مثبت و درصد قیر و درشت دانه تاثیر کاهنده دارند. رابطه میان لگاریتم تصادفات و ضریب اصطکاک به صورت خطی است، بنابراین با تعیین محدوده بیشترین تغییرات تعداد تصادفات بر اساس ضریب اصطکاک با طراحی روسازی با ضریب اصطکاک بیش از آن می توان از بروز بسیاری از تصادفات جلوگیری کرد.