تاثیر پروتکل حرکت درمانی در آب بر فعالیت الکتریکی عضلات ارکتوراسپاینه کمری و شدت درد مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی

چکیده فارسی پایان نامه: زمینه و اهداف: حرکت درمانی به عنوان یکی از روش های کاهش درد و افزایش قدرت عضلات در بیماران مبتلا به کمردرد می باشد که در این زمینه برنامه هایی از جمله حرکت درمانی در آب وجود دارد. هدف از این مطالعه تأثیر یک برنامه حرکت درمانی در آب بر حداکثر فعالیت الکتریکی عضلانی و شدت درد در مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی می باشد. مواد و روش ها: 30 بیمار مرد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی به صورت تصادفی در یکی ازدو گروه حرکت درمانی در آب (15) و کنترل (15) قرار گرفتند. حداکثر فعالیت الکتریکی عضلات ارکتوراسپاین کمری و شدت درد قبل و بعد از درمان از دو گروه اندازه گیری شد. برنامه حرکت درمانی در آب شامل 24 جلسه تمرین طی 6 هفته و هفته ای 4 جلسه و هر جلسه تقریباً یک ساعت بود. گروه کنترل هیچگونه فعالیت خاصی نداشتند. داده ها با استفاده از آزمون هایt مستقل و همبسته در سطح معناداری (0?/?>p) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: حداکثر فعالیت الکتریکی عضله ارکتوراسپاین کمری فوقانی و تحتانی سمت راست و چپ قبل و بعد از حرکت درمانی در آب از لحاظ آماری اختلاف معناداری را نشان نداد(0?/?p) نتیجه گیری: حرکت درمانی در آب بر حداکثر فعالیت الکتریکی عضلات کمری مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی تأثیر معناداری نداشت اما این متد درمانی باعث کاهش معنادار شدت درد در این بیماران می شود که این اثر ممکن است به دلیل عوامل عصبی و فیزیولوژیکی در بدن باشد.