مقایسه سازگاری اجتماعی، سبک های دلبستگی به والدین و نگرش به بزهکاری در نوجوانان بزهکار و غیر بزهکار شهر بندرعباس

هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه سازگاری اجتماعی، سبک های دلبستگی به والدین و نگرش به بزهکاری در نوجوانان بزهکار و غیر بزهکار شهر بندرعباس بود. جامعه آماری شامل کلیه نوجوانان بزهکار و نوجوانان غیر بزهکار شهر بندرعباس بود که با استفاده از شیوه نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس برای نوجوانان بزهکار50 نفر و نوجوانان عادی50 نفر به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند.ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسش نامه های (آزمون سازگاری بل؛ پرسشنامه سبک های دلبستگی کولنیز و رید؛پرسشنامه نگرش به بزهکاری نوجوانان)بود.داده ها با روش تحلیل واریانس عاملی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که بین سازگاری اجتماعی و نگرش به بزهکاری در بین نوجوانان بزهکار و غیر بزهکار (0/001) >p تفاوت معنا داری وجود دارد، که در این میان نگرش افراد غیر بزهکار به هر دو متغیر مثبت تر می باشد. همچنین ،در نگرش به بزهکاری بین دو گروه بزهکار و غیر بزهکار در سطح (0/025)> p تفاوت وجود دارد و میانگین سازگاری افراد بزهکار بیشتر از افراد غیر بزهکار بود، همچنین میانگین ناسازگاری افراد غیربزهکار نیز بیش تر از افراد بزهکار می باشد و نوجوانان غیربزهکار دلبستگی مثبت تر و سازگاری اجتماعی بالاتر و نگرش منفی تری به بزهکاری نسبت به نوجوانان بزهکار دارند که باعث می شود کمتر به اعمال خلاف قانون دست بزنند و میزان بزهکاری آنان کمتر باشد.