بررسی اثر نفوذ یون کلر بر خوردگی آرماتور بتن مسلح و مطالعه ی موردی مخازن زمینی ذخیره آب در ناحیه مرکزی استان گیلان

بتن یکی از مصالح مناسب جهت استفاده در انواع سازه ها می باشد. با این حال ضعف کششی، تخلخل بالا و تخریب در هنگام مواجه با محیط های مخرب از نقاط ضعف آن می باشد. از این رو بالا بردن مقاومت کششی و به دنبال آن مقاومت خمشی بدون کاهش دیگر مشخصه های بتن و یا به عبارت دیگر ترمیم نقاط ضعف مذکور همواره یکی از اهداف مهندسین می باشد. استفاده از بتن مسلح پرکاربردترین روش جهت مقابله با مشکل ذکر شده است. برای مسلح نمودن بتن معمولاً از آرماتورهای فولادی استفاده می شود. اگر آرماتورهای فولادی بدون محافظت در معرض اتمسفر قرار بگیرند دچار خوردگی خواهند شد. این مسأله حتی در کشورهای پیشرفته همچون آمریکا، کانادا، ژاپن و بعضی کشورهای اروپایی هزینه های زیادی را برای تعمیر آنها به دنبال داشته است. در محیط های گرم نمکی دریایی مسئله خوردگی به خاطر مشکلات عمل آوری بسیار سخت می باشد. این مسأله در کشورهای حاشیه خلیج فارس بسیار شدیدتر بوده و سازه های بتنی زیادی در زمانی نه چندان طولانی دچار خوردگی و خرابی گشته اند. معمولاً بتن مسلح توانایی خوبی در تحمل شرایط محیطی مانند محیط های نفتی، دریایی و بیابانی دارد. اما بعضی مواقع بدلیل ضعیف و ناکافی بودن طراحی ها و یا شرایط بحرانی تر از پیش بینی های اولیه و غیره، سازه های بتنی در معرض آسیب های جدی همچون خوردگی قرار می گیرند. بطوریکه خوردگی آرماتور به یکی از دلایل اصلی زوال سازه های بتن آرمه در سرتاسر جهان تبدیل شده است. اگر این معضل به طور مناسبی کنترل نشود می تواند اثرات زیان باری را در هزینه های ناشی از نگهداری و تعمیر قسمت های تخریب شده به همراه داشته باشد. به صورت کلی در این تحقیق با انتخاب 5 نوع مخزن بتنی که مورد خوردگی قرار گرفته اند به ارزیابی آن ها پرداخته و در نهایت روش هایی جهت ترمیم این سازه ها مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد که هر چه به عمق های بیشتری برویم نفوذ یون کلر کمتر شده و سپس شیب یکسانی بخود میگیرد. اگر مصالح مناسب انتخاب گردد، بتن با مشخصات فنی ویژه مناطق که در آن قرار دارد طرح گردد، در اجرای بتن از افراد کاردان استفاده شود و سرانجام اگر عمل آوری کافی و مناسب اعمال شود، بسیاری از مسائل بتن بر طرف خواهد گشت.