بهینه سازی انتخاب شریک و تخصیص توان در شبکه های مشارکتی با پروتکل df-af

در سالهای اخیر موضوع مخابرات مشارکتی به دلیل روشن شدن نتایج خوب و موثر آن توجه بسیاری از محققان را به خود معطوف داشته است. در ساده ترین فرم این نوع مخابره، گروهی ازگره های مشارکت کننده ‏با نام رله، اطلاعات مربوط به یک منبع مشخص را به مقصد متناظر ارسال می کنند. این روش زمانی که مسیر مستقیم بین گره ی منبع و گره ی مقصد به دلیل شرایط بد کانال قابلیت اطمینان لازم را نداشته باشد، بسیار مفید خواهد بود؛ چرا که در این صورت مسیر ارسالی ایجاد شده از طریق ‏رله می تواند فرصت مناسبی را برای مخابره ی بهتر فراهم نماید. بنابراین مخابرات مشارکتی این قابلیت را خواهد داشت که باعث افزایش نرخ ارسالی و محدوده ی تحت پوشش شبکه و هم چنین کاهش تأخیر ارسالی و توان مصرفی گره های فرستنده شود. در این تحقیق هدف اصلی آن است که با توجه به ‏طرح های مخابراتی فرض شده با روش ترکیبی df-af و در هر دو حالت مخابره ی یک طرفه و دو طرفه، توان ارسالی گره ی منبع و گره های رله بهینه گردد.