بررسی سه تحوّل عمده در شعر و نقد پس از مشروطه و گرایش به سه شاعر صاحب سبکِ کلاسیک (فردوسی، حافظ و صائب)

این پایان نامه شامل پنج فصل است که در فصل اول به کلیات طرح پرداخته شده است و در فصل دوم توضیحات و نظریه های ادبی در مورد سبک های خراسانی و عراقی و هندی ذکر شده و سپس زمینه های پیدایش هر سبک و خصوصیات سبکی از لحاظ محتوا و اندیشه بررسی شده است و نیز تحولات زبانی و صنایع ادبی این سبک ها و علل عمده ی تغییرات هر سبک به سبک دیگر مورد توجه قرار گرفته است. پس از آن به طور گسترده تر به شعر معاصر از عصر مشروطه و نیمه ی اول دوره ی رضا شاهی (واقع گرایی) پرداخته شده و سپس نیمه ی دوم عصر رضاشاهی تا 1357 (فراواقع گرایی) و در آخر به شعر شاعرانی (واقع ستیز) از سال 1345 تا امروز- به موازات فراواقع گرایی- پرداخته شده، و ضمن بررسی تحولات اجتماعی این دوره ها، خصوصیات سبکی هر دوره همانند سه دوره ی پیشین مورد توجه واقع شده است. در فصل سوم توضیحات پژوهشی پایان نامه ذکر شده و در فصل چهارم به تطبیق سبک های دوره های کهن با شعر معاصر و ذکر شاعران برجسته ی هر دوره و تشابهات آن ها پرداخته شده است. مهمترین دستاوردهای فصل چهارم در قالب پاسخ به فرضیه های اولیه ی تحقیق ارائه می شوند.