راهبرد موازنه گرایی هند در تعامل با ایران و آمریکا از 2013-2003

هدف این پژوهش، بررسی رابطه راهبرد موازنه گرایی عملگرایانه هند بر دیپلماسی این کشور در قبال دو کشور ایران و ایالات متحده آمریکا است. هند در سالیان اخیر، رشد اقتصادی بالایی را تجربه نموده و تبدیل به یک الگوی موفق در عرصه توسعه اقتصادی شده است. بسیاری از ناظران بر این باورند که سیاست خارجی این کشور نقش مهمی در تسهیل روند رشد اقتصادی آن داشته است. از این رو، سیاست خارجی هند، عملگرایی در عرصه های گوناگون است. یکی از نمودهای رویکرد عملگرایانه هند را می توان در موازنه گرایی این کشور در قبال دو رقیب منطقه ای و بین المللی، یعنی ایران و آمریکا مشاهده نمود. بر این اساس، پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که هند چگونه توانسته است به رغم وجود اختلافات گسترده ایران و آمریکا پس از یازده سپتامبر2001، منافع ملی خود را در قالب تعامل با هر دو طرف منازعه حفظ کند؟ در پاسخ به این پرسش، این فرضیه مطرح می شود، که در دهه اخیر(دوران موهان سینگ)، هند به منظور تامین منافع ملی خود، از راهبرد موازنه¬ی عملگرایانه (اقتصادی) در تعامل همزمان با ایران و آمریکا بهره برده است.