بررسی موضع گیری در پوشش خبری مسئله هسته ای ایران در رسانه های ایرانی و غربی

نظر به اهمیت مطالعات انتقادی گفتمان(cda) برای پی بردن به چگونگی انتشار ایدئولوژی از طریق گسترش گفتمان های گوناگون، پایان¬نامه¬ی حاظر بر آن است که نشان دهد چگونه ملاحظات ایدئولوژیکی و سیاسی از طریق برخی خصوصیات متنی و بین متنی محقق می¬شود. ابتدا با استفاده از مدل ارزیابی مارتین و وایت (2005)، مکانیزم¬های ارتباطی مورد استفاده توسط رسانه¬های خبری برای اتخاذ سبک غیرشخصی جهت حمایت از مواضع ارزشی خاص شناسایی می¬شوند. در این مکانیزم¬ها ارزیابی¬های گرایشی و دیگر جنبه¬های مخفی و یا ناواضح معنا عمدتا به یک نقل قول نسبت داده می¬شود. سپس با پیروی از مدل تسلسل پرین(2012)، مواضع ژورنالیستی مرتبط با بحث هسته¬ای ایران در سه سطح خورد، میانی و کلان مورد مطالعه قرار می¬گیرد. بررسی رابطه¬ی بین بی طرفی ژورنالیستی و موضع گیری سیاسی نیز مورد مطالعه قرار می¬گیرد.در این راستا مجموعه¬ای از متن¬های منتخب از برخی از رسانه¬های خبری ایرانی و غربی مورد مقایسه قرار می¬گیرد تا تفاوت بین ژورنالیست¬های ایرانی و غربی در گزارشات خود از مذاکرات هسته¬ای بین ایران و کشور¬های 5 + 1مشخص می-شود.مطالعه¬ی تشابهات و تفاوت¬های موضع¬گیری خبری و نیز نوع و تعداد ادعاهای مبنی بر صلح¬آمیز یا غیر صلح¬آمیز بودن برنامه¬ی هسته¬ای ایران نشان می¬دهد یک نوع غرض¬ورزی ایدئولوژیکی نظام¬مند در منفی جلوه دادن سیاست هسته¬ای ایران در رسانه¬های غربی وجود دارد. از طرف دیگر ژورنالیست¬های ایرانی سعی بر پر¬رنگ نمودن صلح¬آمیز بودن برنامه¬ی هسته¬ای ایران و نیز برخورد¬های دوگانه غرب را دارند. علاوه بر این ژورنالیست¬های ایرانی تلاش ایران را برای رسیدن به توافق دو جانبه پوشش می¬دهند. در نهایت یافته¬ها حاکی از این است که رابطه-ی مستقیمی بین انتخاب ابزارهای زبانی و موضع سیاسی مطبوعات در بحث هسته¬ای ایران وجود دارد.