بررسی هویت و کارکرد اشیاء در استاپ موشن با تحلیل موردی آثار پساپان، شوانک مایر و گریک سکو

آبجکت انیمیشن یا انیمیشن اشیاء، به عنوان یکی از اشکال استاپ موشن، شیوه ای است که اشیاء و مواد روزمره را به خدمت می گیرد و با دمیدن روح انیمیشن در آن ها، تبدیل به پرسوناژهای منحصربه فرد یک روایت می کند. استفاده از این شیوه هرچند به اندازه ی شیوه های دیگر مثل انیمیشن طلق، انیمیشن خمیری و یا انیمیشن کامپیوتری، چندان مرسوم نیست، اما با مشاهده ی تجربیات گاه به گاه از این دست، به راحتی پی به تفاوت زبان آن و زیبایی های پنهان و آشکار آن می بریم. زبانی که از ویژگی های اشیاء آماده و از پیش ساخته شده نشئت می گیرد و همچنین نوع برخوردی که فیلمساز در مواجهه با آن ها از خود نشان می دهد. این رساله بر آن است امکان های یک فیلمساز انیمیشن در رودررویی با اشیاء روزمره و بی جان که از دامنه ی وسیعی از ویژگی ها برخوردارند، را مورد بررسی قرار دهد و اینکه وی از چه طرقی، اشیاء معمولی و روابط شناخته شده ی بین آن ها را تغییر می دهد و تبدیل به چیزی نامأنوس و خارق العاده می کند. بر این اساس سه فیلمساز یعنی یان شوانک مایر، بورن آدام پساپان و گریک سکو که به نظر رویکردهای مختلفی در رابطه با اشیاء دارند انتخاب شده اند تا با بررسی موردی آثارشان به دسته بندی مشخصی در این رابطه برسیم.