نشانه گذاری مقاوم و نیمه کور تصاویر مبتنی بر دسته بندی بلاک ها و رمزنگاری بصری

امروزه با گسترش روز افزون استفاده از کامپیوتر و اینترنت در سراسر جهان، دسترسی و استفاده از اطلاعات دیجیتال به امری ساده تبدیل شده است. در همین راستا افراد می توانند داده های موردنیاز خود را به سادگی مبادله، پردازش و ذخیره نمایند. در مقابل این مزایا، یک مجموعه مشکلات جدید در ارتباط با حفاظت و امنیت داده ها و اطلاعات مانند نسخه برداری نامحدود، دست کاری و توزیع غیرمجاز داده ها، به وجود آمده است. بنابراین، محافظت از داده، یک نیاز اساسی است که روش های مختلفی برای آن ارائه شده است. یکی از روش های مهم و مورد توجه در زمینه حفاظت اطلاعات دیجیتال، روش نشانه گذاری است. نشانه گذاری به فرایند درج داده ی دیجیتال (نشانه) در یک سیگنال میزبان مانند تصویر، ویدئو، صوت و یا متن اطلاق می شود و برای کاربرد هایی چون تأیید محتوا، شناسایی صاحب اثر، کنترل کپی، جامعیت داده و اثبات مالکیت مورد استفاده قرار می گیرد. در سال های اخیر، روش های نشانه گذاری مبتنی بر رمزنگاری بصری مورد توجه پژوهش گران قرار گرفته است. مزیت اصلی این روش ها این است که داده ی نشانه بدون دست کاری داده ی میزبان، پنهان می شود و برای کاربردهایی که در آن ها اجازه هیچ گونه تغییری در داده ی میزبان وجود ندارد، بسیار مناسب هستند. لذا، در این تحقیق تلاش شده است تا با بررسی این روش ها، جهت بهبود کارایی و رفع ضعف های موجود راهکار هایی ارائه شود. در این پایان نامه، الگوریتمی برای بهبود پایداری روش های نشانه گذاری تصاویر مبتنی بر رمزنگاری بصری ارائه می شود. تمرکز اصلی الگوریتم پیشنهادی بر حوزه ی مکان روش های نشانه گذاری و به ویژه توجه به خصوصیات محلی و مقاوم هر پیکسل یا ناحیه از تصویر است. در واقع یک الگوریتم نشانه گذاری تصاویر مبتنی بر دسته بندی بلاک های تصویر و رمزنگاری بصری معرفی شده است که بر اساس آن بلاک های تصویر به دو کلاس هموار و ناهموار دسته بندی می شوند. در ادامه، با توجه به نتیجه ی دسته بندی بلاک ها و تکنیک رمزنگاری بصری دو تصویر اشتراکی تولید می شود و بازیابی نشانه تنها با استفاده از روی هم قرار گرفتن تصاویر اشتراکی اول و دوم، صورت می گیرد. در مرحله بازیابی نشانه در روش پیشنهادی، کلاس بعضی از بلاک های تصویر توسط طبقه بند به درستی تشخیص داده نمی شود که باعث استخراج همراه با خطای نشانه می شود. بنابراین در روش پیشنهادی دوم که بهبودی بر الگوریتم پیشنهادی اول است، به خصوصیات روش های نشانه گذاری بلوکی تصویر مبتنی بر رمزنگاری بصری بیشتر توجه می شود. به این صورت که با نادیده گرفتن بلاک های غیر پایدار تصویر و عدم استفاده از آن ها در فرایند نشانه گذاری، می توان پایداری الگوریتم نشانه گذاری را به میزان قابل توجهی افزایش داد.