بررسی اثر هم افزایی براکی تراپی میان بافتی و حساس کننده فوتوفرین ii در درمان تومورهای آدنوکارسینومای پستان در مدل حیوانی balb/c

امروزه از حساس کننده های پرتوی جهت بهبود نتایج رادیوتراپی در درمان سرطان ها استفاده می گردد. از سوی دیگر براکی تراپی در درمان تومورهای موضعی به دلیل افزایش دز تومور و کاهش دز بافت های نرمال بسیار حائز اهمیت است. بنابراین مطالعه حاضر جهت ارزیابی حساسیت زائی پرتوی فتوفرینii در تومورهای آدنو کارسینوما به صورت in vivo و با بهره گیری از براکی تراپی طراحی شد. آزمایش ها به دنبال القا تومورآدنوکارسینومای پستان در موش balb/c انجام شد. فتوفرین ii به عنوان حساس کننده پرتوی و چشمه ایریدیوم 192 جهت براکی تراپی انتخاب شد. به منظور بررسی رابطه میان میزان دز و درجه حساس کنندگی فتوفرین، دو دز 5 و 10 گری به تومورها اعمال گردید. در نهایت حجم تومور در روزهای مختلف اندازه گیری شد تا با استفاده از روند تاخیر رشد میزان حساس کنندگی پرتوی ارزیابی گردد. نتایج نشان داد که حجم تومور در گروه های کنترل، شم و تیمار شده با فتوفرین ii تفاوت چشمگیری با یکدیگر ندارند. این به این معنی است که فتوفرین به تنهائی آثار ضد توموری ندارد. از سوی دیگر تفاوت فاحشی میان گروه کنترل و براکی تراپی با دوز 5 گری مشاهده شد (p<0.05) و این تفاوت با گروهی که دز 10 گری را دریافت کرده بودند بسیار بیشتر بود. همچنین تفاوت معنی داری میان گروه های پرتودهی شده با 5 گری و 10 گری مشاهده شد. اثر غیر بازدارندگی فتوفرین ii بر روی حجم تومورها چه قبل از پرتودهی و چه بعد از پرتودهی در هر دو دز، نمایان گر این است که این حساس کننده در این نوع تومور اثر حساسیت زائی پرتوی ندارد. این قضیه شاید به آن دلیل باشد که اولاً خود فتوفرین ii ترکیبی است با پیچیدگی های گسترده و ثانیاً سلول های مختلف با منشا توموری متفاوت از لحاظ رفتارهای بیولوژیکی و بیومولکولی بسیار متفاوت عمل می کنند. در نتیجه فتوفرین ii قادر به ایجاد حساسیت زائی پرتوی در سلول های آدنو کارسینومای پستان نیست.