مقایسه شاخص های استرس اکسیداتیو و درد متعاقب برداشت تخمدان با دو روش سلیوتومی و لاپاروسکوپی در سگ

در مطالعه¬ی حاضر برداشت تخمدان به دو روش لاپاروسکوپی و سلیوتومی در سگ مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. ده سگ ماده با میانگین وزنی 20 تا 30 کیلوگرم در این مطالعه قرار گرفتند. این حیوانات در دو گروه تقسیم¬ شدند (در هر گروه 5 سگ قرار گرفت). یک گروه تحت عمل لاپاروسکوپی و گروه دیگر تحت عمل سلیوتومی قرار گرفتند. هر دو گروه بوسیله¬ی آسپرومازین با دوز 03/0 میلی¬گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل عضلانی تحت پیش بیهوشی قرار گرفتند و بعد از 15 دقیقه کتامین با دوز 6 میلی¬گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و دیازپام با دوز 25/0 میلی¬گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن برای القای بیهوشی به صورت داخل وریدی تزریق شدند. بعد از القای بیهوشی حیوانات برای ادامه بیهوشی تحت بیهوشی استنشاقی بوسیله¬ی ایزوفلوران قرار گرفتند. سگ¬ها در گروه لاپاروسکوپی بوسیله الکتروگواگولاسیون و قطع کردن پایه تخمدانی و در گروه سلیوتومی با رهیافت معمول خط وسط تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در گروه سلیوتومی گاز کربن دی¬اکسید با نرخ حجمی 5/0 لیتر بر دقیقه و تا رسیدن به فشار 13 میلی¬متر جیوه وارد محوطه بطنی شد. نمونه¬های خونی در فواصل قبل از عمل، بلافاصله بعد از عمل، یک روز بعد از عمل و یک هفته بعد از عمل برای ارزیابی مقادیر مالون¬ دی¬آلدهید، ظرفیت تام آنتی¬اکسیدانی و همچنین فاکتورهای خونی اخذ گردید. ارزیابی درد بوسیله¬¬¬ی مقیاس درد دانشگاه ملبورن در زمان¬های بعد از ریکاوری، چهار ساعت ، هشت ساعت و 12 ساعت بعد از عمل صورت گرفت. تفاوت¬¬ معنی¬دار بین دو گروه در مقادیر مالون ¬دی¬آلدهید و ظرفیت تام آنتی¬اکسیدانی مشاهده شد. میانگین مالون دی¬آلدهید و ظرفیت تام آنتی¬اکسیدانی در گروه سلیوتومی بیشتر از گروه لاپاروسکوپی بود. در ارزیابی درد هیچ تفاوت معنی¬داری بین دو گروه وجود نداشت. نتایج مطالعه¬ی حاضر نشان دهنده-ی وضعیت اکسیدانی بیشتر در بدن سگ¬های عمل شده به روش سلیوتومی نسبت به روش لاپاروسکوپی می¬باشد