مقایسه تأثیر آموزش محدودسازی حرکت ستون فقرات آسیب دیده ناشی از حوادث ترافیکی به روش شبیه سازی و تلفیقی(شبیه سازی و تئوری) با روش سنتی، بر عملکرد پرستاران عملیاتی اورژانس پیش بیمارستانی تهران در سال 92.

چکیده مقدمه: با توجه به اهمیت اورژانس پیش بیمارستانی که ارتباط مستقیم با مباحث تروما دارد و نقشی که یک پرستار شاغل در این تیم مهم بهداشت و درمان در احیاء و پیشگیری از ناتوانی موقت و دائم بیماران آسیب دیده به ستون فقرات دارد، لذا در همین راستا این مطالعه بر آن شده است که مهارت بالینی پرستاران این حوزه را در محدود سازی ستون فقرات از طریق آموزش به روش شبیه سازی ارزشیابی کند و از این طریق گامی چند دربهبود مراقبت های پیش بیمارستانی بردارد. روش کار: مطالعه حاضر کمی و از نوع نیمه تجربی می باشد. در این پژوهش افراد نمونه از بین پرستاران عملیاتی مناطق نواحی چهارگانه اورژانس پیش بیمارستانی شهر تهران که حداقل یک سال سابقه کار در این سیستم را داشتند، به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند بطوریکه 15 نفر در گروه شبیه سازی و 20 نفر در گروه شاهد قرار گرفتند. سپس از هر سه گروه، آزمون قبل از مداخله، بلافاصله بعد از مداخله و دو ماه بعد از مداخله گرفته شد. ابزار ارزیابی سطح مهارت بالینی در این مطالعه آزمون محقق ساخته "آزمون ارزیابی عملکرد پرستاران در نحوه برخورد وانتقال صحیح مصدومین حوادث ترافیکی آسیب دیده به ستون فقرات دروضعیت خوابیده" که مشتمل بر دوازده سوال عملی یک نمره ای و در مجموع 12 نمره است، می باشد. بررسی روایی صوری و روایی محتوا با نظر و کمک اساتید، پزشکان متخصص طب اورژانس، پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی و افراد صاحب-نظر در زمینه تروما انجام گرفت. جهت پایایی ابزار، از روش پیش آزمون و باز آزمون بر روی تعداد 15 نفر از پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی تهران، دو بار و به فاصله دو هفته انجام شد (پایایی آزمون با تاکید بر همبستگی درونی، ضریب آلفای کرونباخ 916/0 بدست آمد). تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار 16spss وبا استفاده از آزمون های کای اسکوئر، تحلیل واریانس چند متغیری، آزمون تحلیل واریانس اندازه های مکرر، آنالیز واریانس یکطرفه، آزمون بنفرونی و t وابسته انجام شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که هر سه گروه کنترل، شبیه سازی و تلفیقی از نظر اطلاعات دموگرافیک تفاوت معناداری ندارند(05/0p). و در مرحله پیگیری که دو ماه بعد از آموزش می باشد گروه های مداخله از سطح مهارت بالینی بالاتری نسبت به گروه کنترل برخوردار بودند. نتیجه گیری: یافته های تحقیق نشان داد که آموزش به روش شبیه سازی و تلفیقی منجر به تغییر نگرش در پرستاران اورژانس، آمادگی آنها برای یادگیری نقش های جدید، افزایش انگیزه و علاقه در آنها می شود، همچنین باعث کاهش اضطراب، افزایش اعتماد به نفس و تسهیل کسب توانایی آنها می شود. شبیه سازی خطاهای پرستاران را کم می کند و به عنوان ابزاری خلاق و مبتکر محسوب می شود. و در نهایت موجب بهبود عملکرد این قشر از کادر درمان در حوزه پیش بیمارستانی می شود. کلید واژه ها: روش شبیه سازی، روش تلفیقی، مهارت بالینی، محدود سازی حرکت ستون فقرات، حوادث ترافیکی، پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی