بررسی روند ملّت سازی در مالزی در دوره ماهاتیر محمد (2003 تا 1981)

مالزی کشوری متکثّر است که در امتداد خطوط قومی، مذهبی و زبانی قرار دارد. این مساله به عنوان میراثی از استعمار بریتانیا در طول سالیان دراز زخمی بوده بر پیکره ی این کشور که برای بهبود آن روش های مختلفی به کار گرفته شده است. در مالزی پس از سالهای استقلال و به ویژه پس از شورش های 1969 برنامه هایی در دستور کار دولت ملی برای دست یابی به وحدت و یکپارچگی ملی صورت گرفت. ماهاتیر محمد با بیست و سه سال زمامداری و تبدیل شدن بنگسا مالزیا به رویای شخصی اش از سلف خود در این زمینه متثنی می شود، لذا رساله حاضر در پی یافتن مختصات و مولفه های ملّت سازی در دوران وی، سالهای 1981 تا 2003، بوده است. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای می باشد و چهارچوب نظری پژوهش مبتنی بر نظریه ساختاری کارکردی پارسونز با اقتباس از نظر کالو ان کالو است. یافته های پژوهش در سه حوزه اقتصادی، فرهنگی و سیاسی دسته بندی شد و نتایج حاصل از آنها بیانگر این است که ملّت سازی در دوره ماهاتیر محمد مبتنی بر دست یابی به اتّحاد در عین تنوع بوده است. در این راستا در حوزه اقتصاد و فرهنگ اقدامات گسترده ای جهت هماهنگی و برابری اقوام در این کشور انجام پذیرفته اما در حوزه سیاست از این مهم غفلت شده و طبق روال کشورهای درحال توسعه بر الگوی اقتدارگرایی دولت برای دست یابی به توسعه تاکید شده است.