ارزیابی فنی-زیست محیطی استفاده از سرباره مازاد کارخانه فولاد و نخاله های ساختمانی در لایه های اساس و زیراساس روسازی آسفالتی

مدیریت کارآمد پسماند و حفظ محیط زیست از جمله مسایل حائز اهمیت در راهسازی و مهندسی حمل و نقل محسوب می شود. استفاده فراوان از مصالح طبیعی مانند ماسه، سنگ و شن در ساخت و احیای راه ها، صدمات جبران ناپذیری به محیط طبیعی وارد می آورد. از این رو بکارگیری برخی پسماندهای ساختمانی و صنعتی مانند نخاله های حاصل از گودبرداری و سرباره-های فولادی در روسازی راه قابل توجیه می باشد. در این تحقیق نخاله های حاصل از گودبرداری شمال و مرکز تهران و سرباره مازاد کارخانه فولاد اصفهان بصورت جداگانه و ترکیبی برای به کارگیری در لایه های روسازی راه مورد آزمایش قرار گرفتند. آزمایشات انجام شده شامل حد روانی و خمیری، ارزش ماسه ای، سایش لس آنجلس، سلامت سنگدانه ها، تراکم و cbr بود. نتایج آزمایشcbrروینخاله های ساختمانی به میزان 2/36 بدست آمد که نشان دهنده مناسب بودن این نخاله ها برای لایه زیراساس می باشد. از طرفی سرباره های فولادی ناشی از کوره قوس الکتریکی به دلیل نداشتن خاصیت چسبندگی به تنهایی قابلیت استفاده در لایه روسازی راه را نداشته و جهت برطرف کردن این مشکل بایستی با مصالحی که خاصیت چسبندگی دارند به صورت ترکیبی استفاده شوند. نتایج آزمایشات انجام شده بر روی ترکیبی از نخاله های گودبرداری و سرباره های فولادی نشان داد که این ترکیب دارای پایایی و سختی مناسب بوده است. نتایجcbr این مصالح 4/50 بدست آمد که نشان دهنده مناسب بودن این ترکیب جهت استفاده در لایه اساس می باشد. تحلیل سلسله مراتبی با نرم افزار expertchoice با درنظرگیری تعدادی از پارامترهای تاثیرگذار در انتخاب مصالح مناسب در راهسازی از جمله مشخصات فنی، مسائل زیست محیطی، ارزانی مصالح و میزان دسترسی و با اعمال میزان اهمیت هر یک از این پارامترها نشان داد که نخاله های حاصل از گودبرداری مناطق مورد نظر و مصالح ترکیبی ساخته شده از نخاله و سرباره دارای شرایط مشابهی با مصالح طبیعی برای استفاده در راهسازی می باشند.