بررسی نقش روی و بور در افزایش عملکرد کمّی و کیفی انگور

انگور (vitis vinifera l.)از مهم ترین فرآورده های باغی در ایران و جهان است. مصرف متعادل کود نقشی موثر بر مدیریت تاکستان ها و افزایش کمّی و کیفی محصول آن ها دارد. پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر روی (zn) و بور (b) بر ویژگی های کمّی و کیفی انگور، در سال باغی 93-92 در تاکستان انگور دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 9 تیمار و در 3 تکرار انجام شد. در این آزمایش، سولفات روی در سه سطح (0، 250 و 500 گرم به ازای هر تاک) و اسید بوریک در سه سطح (0، 125 و 250 گرم به ازای هر تاک) مورد آزمون قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار اول (شاهد)= کوددهی بر مبنای آزمون خاک به استثنای مصرف سولفات روی و اسید بوریک؛ تیمار دوم = تیمار اول+ 250 گرم سولفات روی برای هر تاک به صورت چالکود؛ تیمار سوم= تیمار اول+ 500 گرم سولفات روی برای هر تاک به صورت چالکود؛ تیمار چهارم= تیمار اول+ 125گرم اسید بوریک برای هر تاک به صورت چالکود؛ تیمار پنجم= تیمار اول+ 250 گرم اسید بوریک برای هر تاک به صورت چالکود؛ تیمارششم= تیمار اول+ تیمار دوم + تیمار چهارم؛ تیمار هفتم= تیمار اول+ تیمار دوم + تیمار پنجم؛ تیمار هشتم= تیمار اول+ تیمارسوم+ تیمار چهارم؛ تیمار نهم= تیمار اول+تیمار سوم + تیمار پنجم بود. صفات مورد اندازه گیری شامل مقدار عناصر موجود در برگ، عملکرد، تعداد خوشه در هرتاک، طول و وزن خوشه، طول حبه، وزن 20 حبه، ph آب میوه، مواد جامد محلول و اسیدیته قابل تیتراسیون آب میوه بودند. نتایج نشان داد عملکرد در تیما رهای اول 1/8؛ دوم 2/2؛ سوم 2/4؛ چهارم 2/4؛ پنجم 2/8؛ ششم 2/4؛ هفتم 2/4؛ هشتم: 2/6 و نهم 3/0 کیلوگرم به ازای هر تاک بود. بیشترین عملکرد (p ≤ 0.01)، غلظت بور در برگ انگور (p ≤ 0.05)، تعداد خوشه در تاک (p ≤ 0.01) و وزن خوشه (p ≤ 0.01) در تیمار نهم (تیمار اول+ 250 گرم اسید بوریک + 500 گرم سولفات روی) بدست آمد. در مقایسه با تیمار شاهد، بیشترین وزن 20 حبه (p ≤ 0.05) و طول حبه (p ≤ 0.01) به ترتیب مربوط به تیمار ششم و نهم به اندازه ی 24 گرم و 14/2 میلی متر بودند. بیشترین ph آب میوه و مواد جامد محلول (tss) که بر کیفیت مصرف تازه خوری انگور موثر هستند، مربوط به تیمارهای چهارم و ششم بودند که با شاهد اختلافی معنی دار در سطح 1% داشتند. کمترین مقدار اسیدیته قابل تیتراسیون میوه مربوط به تیمار هفتم بود که با شاهد اختلافی معنی دار در سطح 1% داشت. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش چنین استباط می شود که تیمارهای ترکیبی از سطوح بالاتر روی و بور سبب افزایش معنی دار عملکرد، بهبود ویژگی های کمّی و کیفی میوه انگور می گردد. هر چند، انجام آزمایش های میدانی در سال های باغی طولانی تر مخصوصاً بررسی اثرات باقیمانده کودهای محتوی روی و بور و غنی سازی انگور و کشمش بر روی ارقام دیگر نیز انجام شود.