بهبود عملکرد روانکاری سیال حفاری پایه آبی (سنگین و پلیمری) و بررسی تاثیر آن بر خواص رئولوژی

بهبود خواص سیال حفاری به عنوان یکی از پارامترهای مهم در افزایش بازده عملیات حفاری همواره مورد توجه بوده است. از طرفی در حفاری افقی و مایل، اصطکاک باعث افزایش مقدار گشتاور می شود و همچنین باعث بی ثباتی چاه از طریق bit balling , dog leg , key seat می شود. یکی از روش های کاهش این اصطکاک استفاده از گل حفاری روانکاری شده می باشد. از راه های بهبود خواص این سیال، روانکاری آن با کمترین تاثیر بر روی رئولوژی می باشد. هدف اصلی این پژوهش ارزیابی عملکرد پنج روان کننده در دو گل با فورمولاسیون متفاوت (گل سنگین و گل پلیمری) می باشد. در این آزمایش، غلظت های %5/0 و% 1و %5/1 با سیال حفاری پایه آبی ترکیب شده اند. جهت مشاهده ی اثر هر روانکار، سیالات حاوی روانکار و فاقد روانکار را توسط دستگاه lubricity tester آزمایش کرده و مقدار اصطکاک حاصل بین لوله حفاری و دیواره اندازه گیری می شود. همچنین تاثیرات این روانکارها بر روی خواص رئولوژی دو سیال حفاری سنگین و پلیمری، با استفاده از دستگاه رئولوژی متر بررسی شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهند که در بین این پنج روان کننده بهترین عملکرد را برای گل پلیمریrh220 داشته که مقدار گشتاور را 31% کاهش داده و برای گل سنگین بهترین عملکرد را castor oil داشته و مقدار گشتاور را 15% کاهش داده است.