مقایسه فعالیت ضد توموری سلول های بنیادی مزانشیمال و tc1ترانسفکت شده با نانووکتور حامل ژن تایمیدین کیناز هرپس در مدل توموری پاپیلوما ویروس

ژن های خودکشی، آنزیم هایی مانند تیمیدین کیناز ویروس هرپس را کد می کنند که این آنزیم با تبدیل فرم غیر فعال دارو به ترکیبات سمی منجر به آپوپتوز سلول های هدف می شود. استفاده از حاملین سلولی با خصوصیاتی لانه گزینی در سرطان، توانایی مرتفع کردن مشکلات انتقال ژن را دارند. ویژگی لانه گزینی در بافت سرطانی، سلول های مزانشیمال را به عنوان گزینه مناسبی برای انتقال عوامل ضد سرطانی مطرح می کند. علاوه بر سلول های مزانشیم، سلول های توموری نیز قادر به مهاجرت و نفوذ در بافت سرطانی می باشند. در این مطالعه، فعالیت ضد توموری سلول های مزانشیم بافت چربی و سلولهای توموری tc1 بیان کننده ژنهای سرطانزای پاپیلوما واجد tk در ترکیب با گان سیکلوویر(gcv) ، روی مدل موشی سرطان دهانه رحم بررسی شد. وکتور لنتی واجد ژن tkhsv/ساخته شد. سپس سلول های مزانشیم جداسازی شده و tc1توسط وکتور لنتی بیان کننده ی تیمیدین کیناز ترانسداکت شدند. لنتی وکتور واجد ژن ویا سلول های ترانسداکت شده، به همراه گان سیکلوویر به بافت سرطانی موش تزریق شدند. زمان بقا واندازه تومور اندازه گیری شد. آزمایش tunel برای بررسی آپوپتور در بافت توموری استفاده شد. همچنین با روش ldh فعالیت سلول های nk وctl ارزیابی شد. نتایج نشان داد که ترکیب درمان با ژن های خودکشی و سلول درمانی منجر به مهار موفق سرطان می شود. کاهش قابل توجه اندازه تومور در 3 گروه درمانی نسبت به گروههای کنترل مشاهده گردید. زمان بقا در گروههای درمانی دریافت کننده سلول های مزانشیم، tc1و لنتی وکتور حاملtk نسبت به گروههای کنترل افزایش قابل توجهی داشت. علاوه براین، فعالیت ضدتوموری سلول های nk وctl در گروههای درمانی نسبت به گروههای کنترل مشاهده شد. اما بهترین نتایج در گروه موش های دریافت کننده سلول های مزانشیم حاملtk به دست آمد. به طور کلی سلول های مزانشیم در مقایسه با سلول های tc1 ولنتی وکتور اثر مهاری بیشتری روی مدل سرطان گردن رحم داشتند.