تحلیل روند رشد و بهره وری اقتصاد ایران و مقایسه آن با اقتصاد چین از طریق الگوی حسابداری رشد

بهره وری و رشد اقتصادی کشورهای جهان در بیست سال اخیر با تغییرات بسیار زیاد و سریعی روبرو بوده است. با توجه به حجم انبوهی از اطلاعات و تحلیل های اقتصادی، آنچه که مورد علاقه دولتمردان کشورها می باشد ارائه روشها و تحلیل هایی برای افزایش بهره وری و رشد بیشتر اقتصادی با مصرف منابع کمتر و درآمد بیشتر است. بنابراین تحلیل روند رشد و بهره وری اقتصاد هر کشور و مقایسه آن با یک اقتصاد رشد یافته امری حساس، الزامی و نیز با ارزش برای سیاستگزاران اقتصادی هر کشوری می باشد. در چندین سال اخیر، تحقیقاتی در خصوص رشد و بهره وری در حوزه اقتصادها صورت گرفته است که هر یک به نحوی منجر به توسعه و بهبود اقتصاد کلان آنها گردیده است. برآورد و تحلیل روند رشد و بهره وری روشی است که از دهه پنجاه و با مطرح شدن مدل رشد نئوکلاسیکی از سوی سولو و ادامه چنین نظریاتی از اقتصاددانانی چون بارو، رومر، منکیو، گروسمن، هلپمن، آقیون و هویت، ای‏ چر، لوکاس و بارو که از پیشگامان ارائه چنین نظریاتی هستند، بسیاری از محدودیت های رشد اقتصادی را کاهش داد و در امر تصمیم گیریهای استراتژیک بسیار مفید واقع شد. در این روش با استفاده از برآورد بهره وری کل عوامل تولید، که جزو منابع اصلی رشد اقتصادی هستند ردیابی شده و در نهایت روند رشد و بهره وری هر یک از عوامل که از مراحل متعدد گذر نموده، تحلیل می گردد و همچنین اطلاعات مورد نیاز سیاستگزاران اقتصادی در خصوص رشد و بهره وری اقتصادی بدست می آید. این روش دارای محدودیت ها و مشکلاتی است. برای هر تحقیق همواره، پژوهشگر با محدودیت هایی روبرو خواهد شد که امکان گرفتن نتایج کامل از یافته های پژوهش بر طبق آنچه در آغاز کار مد نظر بوده است را تحت الشعاع قرار می دهد.