طراحی مرکز دوستدار کودک شیراز

محیط های ساخته شده به هر محیطی در اطراف شهروندان اطلاق می گردد که توسط انسان ها ساخته می شود. این محیط ها شامل ساختمان ها، امکانات و فضاهایی است که مردم در اطراف آنها زندگی می کنند. کودکان به عنوان بخش مهمی از اعضای جامعه با مجموعه ای از خواسته ها و نیازهای خاص، استفاده کنندگان محیط های ساختگی هستند. در کنارتوجهات دهه های اخیر به کودکان، بی تردید "پیمان نامه حقوق کودک" مهم ترین سند بین المللی درباره ی حقوق کودکان است. از اصول زیربنایی پیمان نامه مذکور، بها دادن به دیدگاه های کودکان (ماده 12) و حق مشارکت و آزادی مدنی (ماده 17-13) است که بیانگر لزوم مشارکت و مبانی نظری شهرها و فضاهای دوستدار کودک است. به دلیل حساسیت دوران پیش دبستانی در جهت شکل گیری پایه های تمام ابعاد رشد از جمله رشد اجتماعی در کودکان، بسیار ضروری است که آن ها دنیای اجتماعی را در مقیاس خود تجربه کنند. لذا با رواج شهرنشینی و کمبود شدید فضاهای خصوصی، رواج آپارتمان نشینی و کمبود شدید فضای بازی کودکان، تغییر در شیوه زندگی خانواده ها و رواج تک فرزندی و عدم حضور والدین در خانه به دلیل اشتغال و در نتیجه عدم ارتباط و تعامل کودک با والدین و خواهر و برادر، این نیاز مبرم و حیاتی کودک به مخاطره افتاده است. وجود نهادهای متعدد مختص کودکان در شهر، اگرچه لازم است اما کافی نیست لذا وجود مراکزی که به کودکان امکان مشارکت در مسائل مربوط به محیط های ساختگی شهر خود را داده و اجازه دهد که کودکان تعاملات اجتماعی را در مقیاس خود تجربه کنند، ویژگی ضروری فضاهای شهری امروز است. بر این اساس هدف پژوهش حاضر، بررسی شاخص های شهر دوستدار کودک و نهایتا معرفی راهکارهایی برای طراحی فضاها و مراکز دوستدار کودک و اختصاصا طراحی یک مرکز دوستدار کودک در شیراز، جهت پیشبرد شهر به سمت شهر دوستدار کودک و اعتلای اهداف آن است به طوری که مشارکت دادن کودکان در ایجاد محیط های ساخته شده اطرافشان و در نتیجه تحلیل نظراتشان، بیشتر مد نظر معماران، طراحان و برنامه ریزان شهری قرار گیرد.