بررسی عملکرد و دلایل ناکامی دولت های تکنوکرات و رفرمیست در جمهوری اسلامی ایران

از سوی دیگر، دولت¬های دسته دوم بیشتر شامل افراد آشنا به غرب واصول لیبرالیسم می-شود که معتقد در تاریخ معاصر ایران دولت¬هایی بر سر کار آمده¬اند، عقب¬ماندگی ایران را در یافته از این رو به ¬دنبال یافتن راه حل¬هایی برای رفع این مشکل بودند. تعدادی از این دولت¬ها راه حل گذار از عقب ماندگی به پیشرفت را در توسعه اقتصادی جستجو نمودند درنتیجه دست به توسعه زیرساخت های اقتصادی مانند کارخانه ، سد، فرودگاه و . . . زده اند که دولت هاشمی رفسنجانی ازاین جمله است. گروه دیگر نیز که این عقب ماندگی را دریافتند، راهکار توسعه سیاسی را دنبال نمودند. از این رو توسعه سیاسی را مقدم بر توسعه اقتصادی دانسته و دست به انجام اصلاحات در حوزه سیاست زدند. از جمله اقدامات اساسی شان آزادی مطبوعات، آزادی نشر وپخش کتاب،آزادی فعالیت احزاب و گروهای سیاسی،آزادی برگذاری تجمعات سیاسی،راه اندازی وشروع به کار شوراهای اسلامی و...... گروه اول دولت¬ها بیشتر معتقد به انجام اصلاحات از بالا بوده و توسعه ایران را در گرو صنعتی شدن ایران دانستند. به اهمیت مردم و جامعه مدنی در توسعه می¬باشند. در این پژوهش به بررسی عملکرد دولت تکنوکرات جمهوری اسلامی ایران یعنی دولت هاشمی پرداخته می شود. که سیاست این دولت همچون دیگر تکنوکرات¬ها بر محور توسعه¬ی اقتصادی است وی بعد از رسیدن به قدرت وارث ویرانی های جنگ بود لذ این دولت جهت گیری توسعه را در تقویت زیر ساخت ها می دید با احداث تقویت زیر ساخت¬ها در جهت توسعه اقتصادی بود که در این پژوهش اقدامات و عملکرد این دولت مورد بررسی قرار می گیرد. در دولت هاشمی مباحث بیشتر بر محور توسعه اقتصادی است و بیشتر چالش¬های این دولت به دلیل بی توجهی به توسعه سیاسی بویژه احزاب وشوراها و مطبوعات است . در این پژوهش به عملکرد دولت رفرمیست جمهوری اسلامی ایران یعنی دولت خاتمی پرداخته می¬شود به نحوه شکل¬گیری دوم خردادی ها و حامیان خاتمی ،سیاست این دولت که بیشتر بر محور توسعه¬ی سیاسی بود مورد اشاره قرار می¬گیرد. در دولت خاتمی سیاست این دولت بر محوریت توسعه سیاسی است لذا این دولت دارای چالش¬های درونی و بیرونی در مبحث توسعه¬ی سیاسی است و از طرف دیگر عدم توجه به توسعه اقتصادی موجبات ناکامی این دولت را فراهم کرده بود.