بررسی تأثیر نمایش درمانی بر روابط بین فردی، سازگاری اجتماعی و تنظیم هیجانی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نوع دوم

هنردرمانی یکی از رشته?های نوظهور روان?درمانی است. در این روش نوین، از اشکال هنری به منظور ارتقاء مولفه?های سلامت روان، بهبود علائم بیماری و یا تشخیص اختلالات روانی استفاده می?شود. نمایش?درمانی که زیرمجموعه?ی هنردرمانی قرار می?گیرد، با تکیه بر تکنیک?های نمایشی، زمینه?ی بهبود و ارتقاء سلامت روان درمانجویان را فراهم می?آورد. در پژوهش حاضر که از نوع نیمه?آزمایشی، با طرح پیش?آزمون-پس?آزمون با گروه کنترل است، تأثیر نمایش?درمانی بر روابط بین?فردی، سازگاری اجتماعی و مدیریت عواطف بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، 7 نفر از بیماران بستری در بخش اعصاب و روان بیمارستان بقیه?الله (عج) که بنابر تشخیص روانپزشک مبتلا به اختلال دوقطبی بودند، تحت مداخله نمایش?درمانی قرار گرفتند و همزمان گروه کنترل برنامه?ی معمول خود را ادامه داد. در انتهای پژوهش، مرحله?ی پس-آزمون به اجرا درآمد. داده?های پژوهش با استفاده از شاخص?های آمار استنباطی و آزمون آماری مَن?ویتنی تجزیه و تحلیل شد. سرانجام، بررسی یافته?ها حاکی از این بود که بین گروه آزمایش و گروه کنترل در متغیر سازگاری اجتماعی اختلاف معناداری وجود نداشت اما متغیرهای روابط بین?فردی و مدیریت عواطف، بطور معناداری ارتقاء یافته بودند.