بررسی رابطه کمی ساختمان و اثر (qsar) ترکیبات مختلف دی هیدروپیریدینی با استخلاف متیل-سولفونیل ایمیدازول به عنوان مسددهای کانال کلسیم

مسدود کننده های کانال های کلسیمی شامل سه کلاس عمده فنیل آلکیل آمینها، بنزوتیازپینها و دی هیدرو¬پیریدینها می باشندکه تفاوت این داروها در ساختار مولکولی، محل اثر، مدل فعالیت و اثرات آنها بر عملکرد قلبی- عروقی در شرایط مختلف می باشد. قوی ترین گروه این ترکیبات، مشتقات دی هیدروپیریدین می باشند که معروف ترین آنها نیفدیپین است. در این مطالعه توانایی مشتقات جدید دی هیدروپیریدین در مهار کانال های کلسیمی مقایسه شد. هسته اصلی، ترکیب نیفیدیپین بود که گروه نیتروفنیل در موقعیت 4 آن با 1- متیل 2- متیل سولفونیل 5- ایمیدازولیل جایگزین شد، که باعث کاهش اثر نیفیدیپین گردید ودر استرهای متقارن، افزایش طول زنجیره متیلن در کربن 3 و 5، در صورتی که n<3 باشد، باعث کاهش فعالیت می شود و در صورتی که n>2 باشد، باعث افزایش فعالیت می شود. در استرهای نامتقارن فنیل آلکیل، وقتی که r2 گروه های کوچک مثل ch3 است، با افزایش طول زنجیره متیلن باعث افزایش فعالیت می شود. در ترکیباتی که (ch2)n آنها یکسان است و r2 گروه های کوچک مثل ch3 است، مشتقات فنیل فعال تر از سیکلو هگزیل است. فعال ترین ترکیب بین این ترکیبات ترکیبی است که n=2 و r2= me و r1= c6h5 می باشد. اثر انتخابی مشتقات دی هیدروپیریدین عمدتاً روی عروق بوده و اثر تضعیف کننده ی اندکی بر روی قدرت انقباضی قلب دارند. هدف از مطالعات qsar، پیدا کردن رابطه ای است که بین رفتار یک مولکول با پارامترهای ساختاری آن وجود دارد و همچنین شفاف سازی نحوه ارتباط بین خواص مولکول ها و ویژگی های ساختمانی آنها در پیش بینی رفتار مولکول های جدید بر اساس رفتار مولکول های مشابه. qsar می¬تواند برای خواص فیزیکی مانند حلالیت، هیدروفوبیسیته، نقطه جوش، تحرک یونی، فعالیت بیولوژیک برای سمیت ژنی، مواد سرطانزا و غیره استفاده شود و همچنین خواص بیولوژیکی مانند ic50 و خواص فیزیکوشیمیایی مانندخواص فضایی، هیدروفوبیسیته و الکترونی را پیش بینی کند. از کاربردهای دیگر qsar میتوان به محاسبه حلالیت، گرانروی، ثابت های بازی و اسیدی ترکیبات اشاره کرد.