بررسی حق بر انتقال دانش و فناوری از منظر حقوق بین الملل با تاکید بر فناوری هسته ای

بشر امروزی نیازی انکارناپذیر به دانش و فناوری دارد؛ اما بسترهای لازم برای کسب این فناوری ها در تمام کشورها یکسان نیست، در بعضی از کشورها روند پیشرفت و توسعه چنان با شتاب صورت پذیرفته است که زمینه لازم برای ایجاد و انتقال دستاوردهای آنان فراهم گردیده؛ اما در بعضی دیگر از کشورها این بستر فراهم نیست و آن ها چاره ای جز انتقال دانش و فناوری از کشورهای صاحب آن را ندارند. کشورهای نیازمند بر اساس برخی حقوق انسانی حاکم همچون حقوق بشر، حق توسعه، حقوق همبستگی نیازمندی های خود را از کشورهای پیشرفته در این زمینه مطالبه می کنند. یکی از این فناوری ها که نقش بسیار ارزنده ای در رفع نیازها و ارتقاء سطح رفاه و آسایش کشورها دارد فناوری هسته ای است که از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مطالبه این فناوری به دلیل کاربردهای دوگانه ای که دارد (صلح آمیز و غیر صلح آمیز) با محدودیت هایی مواجه است. در آژانس بین المللی انرژی اتمی که نهاد بین المللی ناظر در دستیابی کشورها به این فناوری است و همچنین در معاهده عدم گسترش سلاح های هسته ای که به منظور نظارت دقیق تر به تصویب کشورهای عضو آژانس رسیده است سه هدف مدنظر قرارگرفته است: 1) استفاده صلح آمیز از فناوری هسته ای 2) عدم گسترش سلاح های هسته ای. 3- خلع سلاح هسته ای؛ که نگارنده در این پایان نامه ضمن بررسی مبانی و اصول ناظر بر انتقال دانش و فناوری به بررسی ابعاد حقوقی استفاده صلح آمیز از فناوری هسته ای و همچنین گروه بندی های موجود و بیان محدودیت های حاکم بر انتقال این فناوری پرداخته شده است.