ارزیابی روابط کاهندگی موجود بر اساس داده های شتابنگاری فلات ایران با استفاده از روش های کلاسیک و نوین

امروزه یکی از مهمترین اهداف محققین در تحلیل خطر لرزه ای یک ساختگاه انتخاب مناسب ترین رابطه کاهندگی، به عنوان یکی از اصلی ترین اجزا تحلیل خطر لرزه ای، می باشد. به علت قرار گرفتن ایران بر روی کمربند لرزه خیز آلپ-هیمالیا و احتمال وقوع زلزله های مخرب در این منطقه، انتخاب رابطه کاهندگی مناسب از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف اصلی در این پژوهش، ارزیابی مدل های کاهندگی مختلف برای ناحیه ایران می باشد. به این منظور از روش های ریاضیاتی و آماری، برای مقایسه و انتخاب مدل ها استفاده شده است. معادلات پیش بینی حرکت زمین از مدل های محلی که براساس مجموعه داده های ایران توسعه یافته اند، مدل های منطقه ای مربوط به اروپا و اسیای میانه و دو گروه روابط nga که در سال 2008 و 2014 برای نواحی با فعالیت لرز ای سطحی توسعه یافتند، انتخاب شده اند. نتایج این مدل های کاهندگی منتخب براساس پایگاه داده های حرکت زمین ایران برای حداکثر شتاب زمین و شتاب طیفی در هفت دوره زمانی (t=0.1,0.2,0.5,0.75,1,1.5,2) بدست آمده است. به عنوان یک نتیجه گیری کلی براساس این روش ها، می توان مدل های زعفرانی 2012 و قاسمی 2009 را که جز مدل های محلی هستند، مناسب ترین و مدل های کالکان و گولکان 2004، آکار و کاکنان 2010، شارما و همکاران 2009 و کمپل و بزرگنیا 2008 را نامناسب ترین روابط برای ناحیه ایران دانست. همچنین نتایج آزمون های مختلف بهبود عملکرد روابط nga2014 را نسبت به روابط nga 2008 تایید کردند. همچنین یکی از مهم ترین ویژگی ها در انتخاب یک رابطه کاهندگی برای یک منطقه لرزه ای مشخص، پایداری و عدم حساسیت رابطه نسبت به تغییر مجموعه داده های آن ناحیه می باشد. بدین منظور در این مطالعه، ارزیابی پایداری روابط کاهندگی نسبت به مجموعه داده های ناحیه ایران با استفاده از رویکرد نوین تحلیل حساسیت در برابر بازنمونه گیری از داده ها مورد استفاده قرار گرفته است.