نقش طهارت نفس در فهم قرآن با توجه به تفاسیر المیزان و بیان السعاده فی مقامات العباده

از نظر علامه طباطبایی و سلطان محمدگنابادی، معارف قرآن کریم به دو دسته ی ظاهر و باطن تقسیم می شوند؛ و دستیابی به معانی ظاهری قرآن برای بیشتر انسان ها میسر است، اما درک معنای باطنی قرآن، به مقدار قرب آدمی به خدا و طهارت نفس او بستگی دارد و هرقدر مرتبه ی انسان بالاتر باشد، بیشتر و عمیق‏تر آن معانی را می فهمد؛ همچنین بر اساس آیات 79ـ77 سوره ی واقعه «إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ فِی کِتابٍ مَکْنُونٍ لا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُون» تنها طاهران و افراد پاک و پیراسته از لغزش ها به تمام مطالب و مفاهیم این کتاب آگاهی دارند و آن دو مفسر نیز فهم برتر قرآن را چه از نظر ظاهر و چه از نظر باطن در درجه ی اول در اختیار پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) می دانند چراکه وجود آن ها عین طهارت است؛ بنابراین برای کسب طهارت و فهم قرآن به اصل طهارت که مقام این بزرگواران است باید مراجعه نمود، تا بتوان ارتباط بهتری با این فرستاده¬ی الهی پیدا کرد و در مسیر صراط مستقیم قرار گرفت و از بسیاری ضلالت ها و گمراهی ها نجات پیدا کرد و در درجات بعد دیگران به میزان تقرب خود به خدا نسبت به مقوله ی طهارت که همان ارتقای روحی و فکری است، از فهم قرآن بهره مند می شوند. براساس تعالیم اسلامی نیز تزکیه و طهارت نفس، نقش مهمی در نورانیّت قلب، برای دریافت علوم الهی دارد و تنها راه ورود به سطوح بالاتر زندگی معنوی و مشاهده ی معارف الهی است.