بررسی اثر svc در بهبود پایداری ولتاژ شبکه

در دو دهه اخیر با پیشرفت سریع نیمه هادی ها در سطح ولتاژ و توان و نیز پیشرفت سیستم های کنترلی، جبران سازهایی با انعطاف پذیری و دامنه عملکرد بالا طراحی و ساخته شد و در سیستم های قدرت نصب گردید. این جبران سازها که تحت عنوان سیستم های انتقال ac انعطاف پذیر شناخته می شوند به دو دسته کلی تقسیم بندی می شوند: ادوات facts کنترل شده با تریستور (ادوات متعارف) و ادوات facts بر پایه مبدل منبع ولتاژ (ادوات نوین). انواع اصلی کنترل کننده های facts را می توان به چهار دسته تقسیم کرد : کنترل کننده های سری، کنترل کننده های موازی، کنترل کننده های ترکیبی سری – سری و کنترل کننده های ترکیبی سری – موازی. برخی از ویژگی های مهم کنترل کننده های facts عبارتند از: کنترل توان اکتیو و راکتیو، کنترل ولتاژ، جبران var، میرا کردن نوسانات، بهبود پایداری گذرا و دینامیکی، بهبود پایداری ولتاژ، محدود کردن جریان خطا. اهمیت پایداری ولتاژ در سیستم قدرت به گونه ای است که به طور روز افزون شرکت های برق بیشتری با حدود تحمیل شده به وسیله پایداری ولتاژ رو به رو می شوند. وقوع حوادث متعددی از ناپایداری ولتاژ که منجر به فروپاشی کلی سیستم شده است گواه بر این اهمیت است از اینرو به منظور بهبود پایداری ولتاژ سیستم های قدرت و گسترش حاشیه پایداری ولتاژ در بارگذاری های سنگین روش های مختلفی از حذف بار تا تزریق توان به شبکه استفاده می شود. از آنجایی که پدیده ناپایداری ولتاژ نتیجه عدم توانایی سیستم در جهت تأمین توان راکتیو شبکه در بارگذاری های سنگین به واسطه تلفات توان و افت ولتاژی که در خطوط رخ می دهد می باشد لذا برای رفع این مشکل در این پایانامه به مطالعه یک نوع کنترل کننده facts : جبرانگر استاتیک توان راکتیو (svc) می پردازیم. یکی از قابلیت های مهم این تجهیز، بهبود پایداری سیستم قدرت می باشد که پس از بررسی و مطالعه svc به تأثیر استفاده از این تجهیز در پایداری سیستم قدرت می پردازیم. با بکارگیری svc در قالب جبران ساز در ابتدا برای جایابی مناسب تجهیز مورد نظر از روش آنالیز حساسیت و ضرایب مشارکت شین ها به منظور شناخت نقاط ضعیف سیستم در بارگذاری های سنگین جهت مشخص نمودن محل نصب svc استفاده شده است که بر این اساس تجهیز مورد نظر با قرارگیری در محل ضعیف ترین شین شبکه انتقال در سیستم مورد مطالعه به تزریق توان در خلال بارگذاری بحرانی پرداخته که نتیجتاً منجر به گسترش حاشیه پایداری ولتاژ و دور نمودن مقادیر بردارهای ویژه حساسیت ولتاژ شین ها از مرز ناپایداری ولتاژ شده است.