جایگاه اجتماعی تئاتر در ایران (1390-1357)

در تببین و تحلیل وضعیت تئاتر هر کشوری، نمی توان یه واقعیات و کنش های اجتماعی – با همه ابعاد نظری آن کشور – بی توجه بود. از آنجا که موضوع این پایان نامه «جایگاه اجتماعی تئاتر در ایران است» است، مباحث پیرامون جامعه ایران – با همه ابعاد عملی و نظری اش – مورد کنکاش قرار گرفته است. در کنار چنین توجهی، پرداختن به مباحث نظری کلان جامعه شناسی نیز ضرورتی غیر قابل اغماض بنظر می رسد. لذا این پژوهش، با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی به درک فضای تاریخی و اتفاقات پس از انقلاب اسلامی ایران و نیز تاثیر آنها در شکل گیری تئاتر ایران پرداخته است. هدف غایی این پژوهش، انجام نوعی آسیب شناسی اجتماعی نیز است. مسلما چنین آسیب شناسی برای سنجش اثرات مثبت و منفی شرایط جامعه بر جریان تئاتر ضروری است. تنها در چنین وضعیتی است که می توان به رشد و بالندگی پایه های اجتماعی تئاتر کمک رسانده و به ارائه پیشنهاداتی جهت سامان دادن و بهبود یافتن مسیر تئاتر کشور اقدام نمود. واژگان کلیدی: جامعه شناسی، جامعه، هنر، تئاتر، مردم، فرهنگ،مدیریت هنر، مدیریت تئاتر.