رابطه ی علّی ویژگی های شخصیتی، هوش هیجانی و شایستگی ادراک شده با رفتار کمک طلبی و اجتناب از آن با میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان دختر پایه دوم مقطع

هدف پژوهش حاضر بررسی مدل مفهومی در مورد تأثیر هوش هیجانی، شایستگی ادراک شده و ویژگی های شخصیتی بر رفتار کمک طلبی و اجتناب از کمک طلبی در دانش آموزان با میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی می باشد. در این مطالعه برای آزمایش مدل فرضی از روش همبستگی به شیوه ی تحلیل مسیر 92 به شیوه ی نمونه گیری تصادفی - استفاده شد. 250 دانش آموز دوم متوسطه دختر در سال تحصیلی 93 چند مرحله ای از دبیرستان های شهرستان دزفول انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه هوش هیجانی شات ( 1998 )، پرسشنامه ویژگی های شخصیتی مک کری و کاستا ( 1985 )، پرسشنامه شایستگی ادرا ک شده هارتر ( 1982 ) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی پاتریک ( 1997 ) بودند. نتایج مربوط به تحلیل مسیرهای مستقیم نشان داد که، رابطه ی هوش هیجانی، ویژگی شخصیتی برون گرایی، شایستگی ادراک شده و خودکارآمدی تحصیلی با رفتار کمک طلبی مثبت و معنی دار و ارتباط این متغیرها (به جز برون گرایی) با رفتار اجتناب از کمک طلبی، منفی می باشد. همچنین، بین متغیر برون گرایی و رفتار اجتناب از کمک طلبی رابطه معنی داری مشاهده نشد، بین متغیر روان رنجورخویی و رفتار کمک طلبی رابطه منفی و با رفتار اجتناب از کمک طلبی رابطه مثبت و معنی داری به دست آمد. علاوه بر این، یافته های مربوط به تحلیل مسیرهای غیر مستقیم، نقش میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی را در ارتباط با متغیر های هوش هیجانی با اجتناب از کمک طلبی، شایستگی ادراک شده با رفتار کمک طلبی و اجتناب از کمک طلبی، ویژگی شخصیتی روان رنجورخویی با رفتار کمک طلبی و ویژگی شخصیتی برون گرایی با رفتار کمک طلبی را مورد تأیید قرار داد. از سوی دیگر، مسیرهای غیر مستقیم هوش هیجانی با رفتار کمک طلبی و روان رنجورخویی با رفتار اجتناب از کمک طلبی معنی دار نشد. در مجموع یافته های پژوهش حاضر، عوامل مرتبط با رفتار کمک طلبی و اجتناب از آن را آشکار ساخت