بررسی کهن الگوها در مجموعه ی سه جلدی «پارسیان و من» اثر آرمان آرین

به عقیده ی یونگ، کهن الگوها مهم ترین اشکال تجسمات فکری و عاطفی بشری هستند که به صورت گونه های موروثی در ناخودآگاه جمعی هر فردی نهفته اند. این صورِمثالی، طرح و الگوی کلیِ رفتار انسان محسوب می شوند و زمینه ی عملکردهای مشابه را فراهم می سازند. کهن الگوها در قالب تصویرهای نمادین در اساطیر، رویاها، بیماری های روان نژندی و آفرینش های هنری و ادبی نمود پیدا می کنند. از این رو آن دسته از آثار ادبی که ریشه در فرهنگ و اساطیر کهن دارند و از ناخودآگاه نویسنده نشأت گرفته اند؛ قابلیت نقد کهن الگویی یا اسطوره ای-روانشناختی را دارند. داستان«پارسیان و من» را می توان از این دست آثار به شمار آورد. «آرمان آرین» در این داستان، اسطوره، حماسه و تاریخ ایران را با الهام از شاهنامه و متون کهن، برای نوجوانان بازنویسی کرده است. پارسیان و من از آثار موفقی است که علاوه بر دادن اطلاعات اسطوره ای و تاریخی، می تواند به شناخت نوجوان از خود و گذشتگانش و نیز نوعی آگاهی و هوشیاریِ روانی کمک کند. همچنین نیاز روانیِ نوجوان به قهرمان پروری را در نوعی همزاد پنداری با قهرمانان اسطوره های ملی، برآورده کند. از آنجا که این اثر سرگذشت قومی و ملی است و ریشه در ناخودآگاه جمعی ما دارد، بستر مناسبی برای ظهور کهن الگوهاست. این پژوهش با استفاده از نمادهای کهن الگویی، کهن الگوهای نمود یافته در داستان را مورد بررسی و تحلیل قرار داده و نگارنده سعی کرده است ضمن بررسی کهن الگوها، تأثیر آن ها را در آگاهی و رشد شخصیت نوجوان نشان دهد. این اثر علاوه بر اینکه مبحث اسطوره و در ژرف ساخت آن، کهن الگوها را در متنی روان برای نوجوانان مطرح می کند؛ می تواند حرکت هدفمند کشف خویشتن و کمال را در سنین پایین به جریان بیندازد.