واکاوی پدیدارشناسانه اشتغال زنان در سازمان دولتی استان قم در سال 1391

هدفِ این مطالعه، فهم تجربه زنان شاغل از اشتغال در بخش دولتی است که به منظور کسب بینش عمیق تر و غنی تر درباره این پدیده صورت گرفته است. پژوهش حاضر، صبغه کیفی و استفهامی دارد و بر پارادایم تفسیری استوار است که به مدد راهبرد پژوهش پدیدارشناسی به اجرا درآمده است. در این پژوهش جهت گردآوری داده ها از نمونه گیری غیر تصادفی هدف مند استفاده شده است که به این منظور با هفت نفر از زنان شاغل در بخش دولتی مصاحبه ای عمیق با سوالات نیمه ساختار یافته انجام شده است. به منظور تحلیل داده های مصاحبه از روش ون منن (تجزیه وتحلیل درون مایه ای) استفاده شده است. یافته های حاصل از پژوهش، مشتمل بر سه درون مایه است که عبارت است از: «انگیزه زنان از اشتغال»، «تجارب زنان شاغل» و «پیامدهای اشتغال». یافته های این مطالعه، تجلی تجربه زنان شاغل از اشتغال در بخش دولتی است .یافته ها حاکی از آن است که جوهره ی اصلی پژوهش که علت العلل تجربه زنان از اشتغال را پدیدار می سازد «دید منفی نسبت به خانه داری» و «تمایل به ارتباطات اجتماعی و کسب تجربه» می باشد. مصاحبه شوندگان خانه داری را مانعی بر سر رشد و عامل سکون و عدم تحرک، مایه ی ننگ، مانع کسب تجربه و ... می دانند، هم چنین تمایل به برقراری ارتباط با مردم به عنوان یک عامل پیش برنده و محرک برای آنان مطرح شده است.