مقایسۀ سبک های فرزندپروری و مسئولیت پذیری در نوجوانان با اختلال بینایی و عادی شهر ساری

هدف از این تحقیق مقایسۀ سبک های فرزندپروری و مسئولیت¬پذیری در نوجوانان دارای اختلالات بینایی و نوجوانان عادی می باشد. روش تحقیق تحلیلی از نوع علی- مقایسه ای می باشد. جامعه آماری تحقیق کلیه دانش آموزان پسر عادی و دانش آموزان دارای اختلالات بینایی شهر ساری در سال تحصیلی93-1392 می باشد. تعداد افراد نمونه در این پژوهش 100دانش آموز (50 دانش آموز پسر دارای اختلالات بینایی و 50 دانش آموز پسر عادی) است که برای انتخاب دانش آموزان نابینا از روش تمام شماری استفاده شد. اما در مورد دانش آموزان عادی، نمونه گیری چند مرحله ای بکار گرفته شد. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه سنجش سبک های فرزندپروری و پرسشنامه مسئولیت¬پذیری (cpi-r) می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون های آماری کلموگروف-اسمیرنوف (برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها)، و آزمون t مستقل (برای مقایسه گروه ها) استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد در متغیر سبک های فرزندپروری بین دوگروه در سبک های مقتدرانه و مستبدانه تفاوت معناداری وجود دارد اما در سبک سهل گیرانه تفاوت معناداری وجود نداشت.در زمینه وضعیت مسئولیت پذیری تفاوت آماری معناداری در بین گروه دانش آموزان عادی و گروه دانش آموزان نابینا در سطح معناداری (05/0) وجود دارد. خانواده های دارای فرزند معلول از جمله اختلال نابینایی به علت ناتوانی و یا حس ترحمی که اعضای خانواده نسبت به فرزند خود دارند استقلال و مسئولیت زیادی به فرزندانشان نمی دهند و این عامل باعث می شود که مسئولیت پذیری نوجوانان نابینا در مقایسه با نوجوانان عادی پایین تر باشد.