تاثیرهشت هفته تمرین ریباندتراپی بر برخی پارامترهای بیومکانیکی راه رفتن مردان 18 تا 24 ساله مبتلا به سندرم داون با تکیه بر تیپ بدنی

سندروم دوان یا نشانگان تریزومی 21 یکی از بیماری¬های ارثی است که شیوع نسبتاً زیاد و سیر طولانی بیماری باعث شده تا سندروم داون مورد توجه بسیاری از محققان و پزشکان قرار بگیرد. از عوارض سندروم داون کاهش تعادل، اسپاسم عضلات، کاهش دامنه حرکتی مفاصل و ضعف عضلانی است که بر راه رفتن بیماران تاثیرگذار است و تمامی این عوارض با روش¬های درمانی و مکمل تا حدودی قابل بهبود است. هدف از انجام این مطالعه تاثیر هشت هفته تمرین ریباند تراپی بر برخی پارامترهای بیومکانیکی (طول، عرض و تعداد گام در دقیقه، نسبتهای زمانی مراحل استقرار، نوسان، دامنه حرکتی فعال و غیرفعال مفاصل لگنی – رانی، زانو و مچ پا) راه رفتن مردان 18 تا 24 ساله مبتلا به سندرم داون با تاکید بر تیپ بدنی بود. 26 مرد مبتلا به سندروم داون به صورت تصادفی (13 نفر در گروه ریباندتراپی و 13 نفر در گروه کنترل) در این تحقیق به عنوان آزمودنی شرکت کردند و آزمودنی¬ها به مدت هشت هفته و هفته¬ای سه جلسه به تمرینات پرداختند. دامنه حرکتی(دوربین فیلمبرداری و نرم افزار autocad)، نسبت¬های زمانی(دوربین فیلمبرداری) طول، عرض(متر نواری) و تعداد گام¬ها قبل و بعد از تمرین ارزیابی شد و با استفاده از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف نرمال بودن داده¬ها بررسی و آن گاه آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی شامل tهمبسته جهت مقایسه درون گروهی و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه جهت مقایسه برون گروهی در سطح 0. 5 اجرا شد. نتایج نشان داد که در گروه تجربی دامنه حرکتی و تعداد گام¬ها افزایش یافت. نتایج نشان داد که در گروه تجربی دامنه حرکتی و تعداد گام¬ها افزایش یافت. با توجه به نتایج تحقیق استفاده از روش تمرین ریبانتراپی برای بهبود دامنه حرکتی و افزایش گامهای مردان جوان مبتلا به سندرم داون توصیه می¬شود. کلمات کلیدی: تمرین ریباند تراپی، راه رفتن، سندرم داون