زمانبندی پروژه با محدودیت منابع با در نظرگرفتن فعالیت های چند حالته و ارزش فعلی هزینه های زودکرد و دیرکرد

یکی از مهم¬ترین جنبه¬های برنامه¬ریزی و کنترل پروژه برای بسیاری از مدیران هر پروژه هزینه است، زیرا ملاحظات هزینه¬ای درسرعت انجام فعالیت¬ها، نحوه به¬کارگیری تجهیزات، نیروی انسانی و سایر موارد تاثیر گذارهستند. بنابراین اگر اطلاعات مربوط به هزینه منابع و فعالیت¬ها قبل از اجرای پروژه پیش¬بینی شوند هزینه فعالیت¬ها، منابع و هر یک از فاز¬های پروژه تعیین می¬گردد و می¬توان هزینه کل مورد نیاز پروژه و دیاگرام جریان نقدی پروژه را بدست آورد. در این صورت اگر حین اجرای پروژه هزینه¬های واقعی انجام فعالیت ها درنظر گرفته شود و با مقادیر پیش بینی شده فعالیت ها مقایسه شود می توان منابع و فعالیت¬ها را به طور مناسب در فاصله زمانی و بودجه موردنظر کنترل نمود. در روش مسیر بحرانی که به صورت گسترده¬ای برای زمان بندی پروژه¬ها در گذشته مورد استفاده قرار می گرفت همگی فعالیت¬ها در زمان پیش بینی شده و معمولی خود قابل انجام هستند. درحالی که در بسیاری از موارد به¬ویژه در سیستم های به¬هنگام لازم است تا پروژه در زمان برنامه ریزی شده به پایان برسد. بنابراین برای دستیابی به زمان تکمیل به موقع باید زمان تعدادی از فعالیت ها را کاهش داد. این کاهش زمان نیازمند صرف هزینه بیشتر و افزایش استفاده از منابع کاری است. از سوی دیگر با توجه به ارزش زمانی پول، اگر پروژه متوقف شود و یا به تاخیر افتد، به سرمایه صرف شده پروژه هزینه بهره تعلق می گیرد. بنابراین در شرایط وجود محدودیت سرمایه، هزینه های فرصت از دست رفته و طولانی بودن زمان اجرای پروژه ها معیار ارزش فعلی در زمان بندی پروژه اهمیت می یابد. در این پایان نامه با تمرکز بر مطالعه مدل های برنامه ریزی تک پروژه و قطعی حالت خاصی از مدل برنامه ریزی پروژه با تابع هدف کمینه کردن ارزش فعلی هزینه های زودکرد- دیرکرد فعالیت ها با در نظرگرفتن چند حالته بودن اجرای فعالیت ها بررسی می شود. برای حل مسئله به ارائه روش های حل فراابتکاری الکترومغناطیس و الگوریتم دسته ذرات پرداخته شده است. سپس آزمایشات محاسباتی گسترده¬ای روی مسائل مختلف صورت گرفته است. هدف از انجام این آزمایشات، ارزیابی عملکرد روش¬های حل ارائه شده می¬باشد. با توجه به نتایج حاصل از آزمایشات، روش الکترومغناطیس به عنوان بهترین روش معرفی شده است.