رنگزدایی از محلول آبی یک آلاینده رنگزا توسط فسفوتنگستیک اسید تثبیت شده بر روی الکترود با به کارگیری سیستم فتوالکتروکاتالیستی

کلاسترهای آنیونی فلز-اکسیژن، ترکیبات کئوردینانسی با بیش از دو اتم فلز بوده که از طریق تراکم نمکهای ساده بوجود می آیند. پلی اکسومتالاتها دسته ی بزرگی از این کلاسترها با اندازه های نانو می باشند که از طریق واکنشهای تراکمی-افزایشی ساده اکسوآنیونهای عناصر واسطه مانند w,mo,v تشکیل می شوند. یکی از مهمترین ویژگی های آنیون های پلی اکسومتالات توانایی آنها در پذیرش تعداد مختلف الکترون است. این ویژگی باعث شده است که این ترکیبات در اصلاح سطح الکترودها و تحقیقات الکتروکاتالیستی بسیار مورد توجه قرار گیرند. تاکنون در اغلب پژوهش های انجام شده از پلی اکسومتالات به عنوان فتوکاتالیزور استفاده شده است. یکی از معایب استفاده از کاتالیزورهای پودری مثل پلی اکسومتالات، مشکلات زیست محیطی ناشی از فیلتراسیون کاتالیزور می باشد. برای حل این مشکل، کاتالیزور را بر روی یک سطح تثبیت می کنند. پلی اکسومتالات تثبیت شده روی سطح، دارای سطح فعال کمتری خواهد بود که این امر باعث کاهش فعالیت فتوکاتالیزوری خواهد شد. بهترین راه جهت افزایش فعالیت فتوکاتالیزور، تثبیت آن بر روی سطح الکترود و اعمال پتانسیل الکتریکی به آن است. تا بحال روش فتوالکتروشیمیایی برای پلی اکسومتالات مورد استفاده قرار نگرفته است. هدف از انجام این پروژه اینست که ماده ی رنگزا به روش فتوالکتروشیمیایی و با استفاده از کاتالیزور پلی اکسومتالات تثبیت شده روی الکترود آند از محیط حذف گردد. در این پروژه سعی خواهد شد که الکترودهایی مانند آلومینیوم، کربن فعال و گرافیت مورد آزمایش قرار گیرند و مناسب ترین الکترود جهت تثبیت پلی اکسومتالات بر روی سطح آن و انجام مراحل بعدی پروژه انتخاب گردد. الکترود انتخاب شده که پلی اکسومتالات نیز بر روی سطح آن تثبیت شده است، به عنوان الکترود آند در سیستم الکتروشیمیایی بکار می رود و الکترودی از همان جنس به عنوان الکترود کاتد مورد استفاده قرار خواهد گرفت. اصلی ترین پارامتری که در این پروژه مورد بررسی قرار خواهد گرفت غلظت ماده ی رنگزا است که این کار بوسیله ی دستگاه اسپکتروفتومتر uv-vis انجام خواهد شد. انجام عمل تثبیت فتوکاتالیزور بر روی سطح الکترود نیز بوسیله ی آنالیز sem مورد بررسی قرار خواهد گرفت.