اثربخشی درمان گروهی شناختی رفتاری (cbgt)، مبتنی بر الگوی هافمن بر ادراک از خویشتن و رفتارهای ایمنی مهاجرین افغانستانی مبتلا به اختلال فوبی اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی درمان گروهی شناختی - رفتاری مبتنی بر الگوی هافمن بر ادراک از خویشتن و رفتارهای ایمنی مهاجرین افغانستانی مبتلا به فوبی¬ اجتماعی در شهر مشهد صورت گرفت. روش: بدین منظور از طریق فراخوان از مهاجرین افغانستانی که قبلا تشخیص spd گرفته بودند، یا از نشانه¬های این اختلال رنج می¬بردند و در سال 1393 ساکن مشهد بودند، دعوت به همکاری شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس تک متغیری (ancova) و تحلیل کوواریانس چندمتغیری (mancova) نشان داد که گروه آزمایش پس از درمان کاهش معناداری را در نشانه های spd نشان دادند (001/0 p= )، همچنین گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در متغیر رفتارهای ایمنی کاهش معناداری را نشان دادند (01/0p< )، و گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری را در متغیر ادراک از خویشتن نشان دادند (001/0 p= ). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می¬دهد که درمان شناختی - رفتاری مبتنی بر الگوی هافمن بر کاهش نشانه¬های اختلال spd و رفتارهای ایمنی و بهبود ادراک از خویشتن در مهاجرین افغانستانی موثر بوده و می¬توان از آن به عنوان یک روش درمانی در اقلیت¬های قومی، بخصوص مهاجرین افغانستانی استفاده نمود.