تاثیر آموزش مادران با رویکرد آدلر-درایکورس بر نشانه های مثبت و منفی در کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مادران با رویکرد آدلر-درایکورس بر کاهش علائم مثبت(بیش فعالی و تکانشگری) و منفی(نارسایی توجه و مشکلات عملکرد رفتاری در خانه) اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی در فرزندان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. تعداد 24 نفر از مادرانی که فرزندان شان با استفاده از معرفی معلمان، پرسش نامه کانرز و مصاحبه تشخیصی دارای این اختلال تشخیص داده شده بودند به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به صورت تصادفی جایگماری شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه مرضی کودکانcsi-4، مقیاس درجه بندی کانرز والدین و پرسش نامه عملکرد رفتاری کودکان بود. آموزش مادران با رویکرد آدلر-درایکورس در قالب 10 جلسه نود دقیقه ای در گروه آزمایشی اجرا شد. در پایان و در پیگیری دوگروه آزمایشی و کنترل پرسش نامه های یاد شده را به عنوان پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شد. نتایج بیانگر تاثیر روش مذکور بر افزایش عملکرد رفتاری (05/0p<) و همچنین کاهش علائم اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی ترکیبی و بیش فعالی (05/0p<) کودکان گروه آزمایشی در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل بود اما تاثیرمعنا داری بر علائم نارسایی توجه آنها مشاهده نشد. به طور کلی، یافته ها نشان می دهند که آموزش والدین به شیوه آدلر-درایکورسی، مشکلات رفتاری فرزندان را کاهش داده و سبب کاهش نشانه های مرضی کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی می شود.