بررسی و تحلیل روایت و روایتگری در آثار بهرام صادقی

چکیده روایت شناسی علمی است ، که به ادراک شگرف از ادبیات داستانی-روایی مددها می رساند. هر داستان، روایتی است؛ از رویدادها که در بُرهه ای از زمان طلوع می کند. بهرام صادقی،داستان نویس سمبول گرا و طنزپرداز، توانسته است متغیّرهای اجتماعی،سیاسی،فرهنگی،تاریخی،فلسفی و روان شناسانه ی معاصر را با عنصرخیال و آبنوشی از شگردهای روایی و ترفندهای داستانی بر روی نمودار روایتگری ببرد. پژوهشگر در این رساله می کوشد با احراز مقوله های زبانی و فکری(ساختار و محتوا) به بررسی و تحلیل روایت و روایت گری در رمان"ملکوت"و مجموعه ی داستانی"سنگر و قمقمه های خالیِ"بهرام صادقی بر اساس روایت خطّی و غیرخطّی بپردازد. بدین ترتیب، پیوند این دو مقوله را با شگردهای سمبولیستی و واقع گرایانه تبیین کرده و اُفُقِشان را در تحلیل آثار مذکور روشن می سازد. در فصل نخست، پس از ارائه ی "پیشینه ای کوتاه از پیدایی رمان و داستان کوتاه"،درفصل دوم به "کلیّات، و نظریه های مهمّ و اهمِّ علم روایت و روایت گری"؛در فصل سوم، به "بهرام صادقی که بود؟"،درفصل چهارم به "تحلیل روایت گری غیرخطّی در ملکوت" ، درفصل پنجم اجمالا به شخصیت پردازی و روایت گری در"ملکوت" و "سنگر و قمقمه های خالی":عناصر،ارکان و اهداف؛ درفصل ششم به ساخت گشایی دو نوع روایت در داستان های "سنگر و قمقمه های خالی" سپس در فصل هفتم، به "گروتسک"، و آنگاه در فصل هشتم به نتیجه گیری،ذکرکتاب شناسی و منابع قلم فرسایی می کند.