رابطه علّی عملکرد قبلی و عملکرد بعدی در زبان انگلیسی با میانجی گری ارزش تکلیف، خودکارآمدی، اهداف پیشرفت، عدم مشغولیت به تکلیف و رابطه با همسالان در دانش آموزان پسر پایه اول دبیرستان شهر اهواز

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه علّی بین عملکرد قبلی با عملکرد بعدی در زبان انگلیسی، با میانجی¬گری ارزش تکلیف، خودکارآمدی، اهداف پیشرفت، عدم مشغولیت به تکلیف و رابطه با همسالان در دانش¬آموزان پسر سال اول دبیرستان در شهر اهواز در قالب یک مدل علّی و به روش تحلیل مسیر بود. به این منظور پژوهشگر تعداد 270 نفر دانش¬آموز پسر سال اول دبیرستان را از نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شهر اهواز به روش نمونه¬گیری تصادفی نسبتی انتخاب کرد. و از آن¬ها خواسته شد که به خرده مقیاس¬های ارزش تکلیف، خودکارآمدی، عدم مشغولیت به تکلیف و رابطه با همسالان برگرفته از پرسشنامه¬ی راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (mslq) و خرده مقیاس¬های اهداف پیشرفت سه گانه برگرفته از مجموعه الگوهای یادگیری سازگار (pals) پاسخ دهند. برای سنجش عملکرد قبلی و بعدی نیز به ترتیب نمرات نهایی زبان انگلیسی در پایه سوم راهنمایی و نمرات پایان ترم سال اوّل دبیرستان آن¬ها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که متغیر برون¬زای عملکرد قبلی اثر مستقیم مثبت و معنی¬داری بر ارزش تکلیف و خودکارآمدی دارد و همچنین رابطه مستقیم و غیرمستقیم مثبت معنی¬داری بر عملکرد بعدی دارد. خودکارآمدی و ارزش تکلیف نیز رابطه مستقیم معنی¬داری با دو بعد اهداف پیشرفت تبحرگرا و عملکردگریز دارند و این دو بعد اهداف پیشرفت رابطه مستقیم معنی¬داری با عدم مشغولیت به تکلیف و رابطه با همسالان دارند. در این مدل رابطه مستقیم معنی¬داری بین خودکارآمدی و هدف عملکردگرا و هدف عملکردگرا با عدم مشغولیت به تکلیف و رابطه با همسالان یافته نشده است. بین عدم مشغولیت به تکلیف و عملکرد بعدی رابطه منفی معنی¬داری یافته شد و سرانجام اینکه میان رابطه با همسالان و عملکرد بعدی رابطه مثبت معنی¬داری یافته شده است.