بررسی اثر کی لیت شوندگی آهن با تانن استخراج شده از گال بلوط (مازو) و مقایسه آن با داروی دفروکسامین (دسفرال)

در این پژوهش، تانن ها با دو روش خیساندن و سوکسله، با سه نوع حلال (آب، متانول و متانول آبی 50%) از سه ماده گیاهی (پوسته گردو، گال بلوط و برگ گردو)، استخراج شدند که بیشترین بازده استخراج 08/82% و مربوط به استخراج با حلال متانول آبی 50% با روش سوکسله و از گال بلوط بود. ارزیابی عصاره گال بلوط با روش لوین تال نشان داد که 14/26% آن، مواد قابل احیایی نظیر تانن ها می باشند. همچنین بررسی عصاره با روش فولین سیوکالتو حاکی از وجود 27/15% ترکیبات فنولیک در عصاره بود که 12/7±07/61 میلی گرم نسبت به گالیک اسید می باشد. ارزیابی عصاره از نظر فعالیت آنتی اکسیدانتی حاکی از خاصیت آنتی اکسیدانتی بالای تانن ها نسبت به آسکوربیک اسید در غلظت های کمتر از ppm 100 است اما این خاصیت در غلظت های بالاتر، قابل مقایسه با آسکوربیک اسید است، پس مصرف دوز پایینی از عصاره میتواند مفید واقع شود. در بررسی خاصیت کی لیت کنندگی لیگاند های مختلف برای یون آهن (iii)، لیگاند مازو نسبت به دفروکسامین در غلظت های کم یون آهن(iii) کارایی بهتری نشان می دهد اما در غلظت های بالای یون آهن (iii)، دفروکسامین به دلیل تشکیل کمپلکس با استوکیومتری بالاتر(1:6)، بهتر از عصاره مازو عمل می کند.