بررسی عملکرد جاذب های اصلاح شده با ساختار نانو در سولفورزدایی از گازوئیل

در این پروژه جهت حذف ترکیبات تیوفنی از یک مدل گازوئیل، از ترکیب دو روش اکسیداسیون به وسیله پراکسید هیدروژن و جذب سطحی بر روی جاذب نیکل – کلینوپتیلولیت با درصد های متفاوت از فلز استفاده شد. جاذب به روش تلقیح مرطوب سنتز شد. به منظور تعیین شرایط بهینه جذب، کاهش تعداد آزمایشات و صرفه جویی در وقت و هزینه ها و نیز توسعه یک مدل ریاضی بین فاکتورها و پاسخ از طراحی آزمایش به روش پاسخ رویه سطح از نوع باکس – بنکن با استفاده از نرم افزار مینی تب استفاده گردید. تمام مطالعات با استفاده از یک سیستم ناپیوسته انجام شد و برای اندازه¬گیری غلظت دی بنزوتیوفن از روش اسپکتروسکوپیuv-vis استفاده شد. از آنالیز sem به ترتیب برای تعیین اندازه ذرات و بررسی مورفولوژیکی جاذب و از xrd برای تعیین ساختار استفاده شد. مطالعات انجام شده نشان داد که جاذب سنتزی دارای ساختار نانو بوده و ذرات به صورت مزو و نیمه کریستالی می¬باشند و جاذب توانایی لازم برای حذف دی بنزوتیوفن را دارا می¬باشد. مدل برازش خوبی با نتایج تجربی نشان داد و ضریب تعیین برابر 9827/0 بدست آمد. مقادیر بهینه برای فاکتورهای درصد نیکل، حجم پراکسید هیدروژن و زمان تماس جاذب با نمونه به ترتیب 5 %، 0 میلی لیتر و 240 دقیقه به دست آمد. طیف xrd حضور فازهای نیکل اکسید را در 2?=37.4 , 43.5 درجه تأیید کرد.