مقایسه اثربخشی تاکرولیموس موضعی و بتامتازون موضعی در درمان لیکن پلان کلاسیک در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی طی سالهای 90-1389

هدف: این مطالعه به منظور مقایسه اثربخشی تاکرولیموس موضعی و بتامتازون موضعی در درمان لیکن پلان کلاسیک در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی طی سالهای 90-1389 انجام شده است. روش مطالعه: 38 فرد مبتلا به لیکن پلان مورد بررسی قرار گرفتند که به صورت تصادفی برای برخی از ضایعات بتامتازون 1/0 درصد به مدت 2 ماه و برای برخی تاکرولیموس 03/0 درصد به مدت 2 ماه تجویز شد. آنگاه میزان بهبودی ضایعات بر اساس کاهش خارش، کاهش سایز، صاف شدن و تغییر رنگ در دو گروه تعیین و مقایسه شد. یافته ها: درصد کاهش خارش در گروه تاکرولیموس 4/86 درصد و در گروه بتامتازون 5/77 درصد بود (p=0.004). درصد کاهش اندازه در گروه تاکرولیموس 08/81 درصد و در گروه بتامتازون 6/72 درصد بود (p=0.010). 5/89 درصد از ضایعات در گروه تاکرولیموس و 4/68 درصد در گروه بتامتازون بعد از درمان صاف شدند (p=0.024). 7/94 درصد از ضایعات در گروه تاکرولیموس و 3/76 درصد در گروه بتامتازون بعد از درمان تغییر رنگ داشتند (p=0.022). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که تاکرولیموس در قیاس با بتامتازون اثربخشی بیشتری در درمان لیکن پلان دارد.