اثر بخشی مداخله ذهن آگاهی یکپارچه با رفتار درمانی شناختی بر [بهبودی] و پیشگیری از عود بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی مداخله ذهن آگاهی یکپارچه با رفتار درمانی شناختی بر بهبود ی وپیشگیری ا ز عودبیماران مبتلا به اختلال دوقطبی انجام شده است. روش: این مطالعه برروی 25 نفر از بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به روش نمونه گیری تصادفی به دو گروه آزمایش و یک گروه گوا ه تقسیم شدند، اجراشد. قبل از اجرای مداخله تمام شرکت کننده ها پرسشنامه چک لیست اختلالات روانی(scl-90-r)و پرسشنامه غربالگری مانیای یونگ را پرنمودند. سپس یک گروه آزمایشی تحت مداخله درمانی ذهن آگاهی یکپارچه با درمان شناختی رفتاری و گروه آزمایشی دیگرتحت درمان شناختی رفتاری طی8 جلسه قرار گرفتند؛ گروه گواه درانتظار درمان هیچ نوع مداخله رواندرمانی دریافت ننمودند. پس ازاجرای مداخله و سه ماه بعد از اجرای مداخله های روان درمانی، شرکت کننده ها دوباره پرسشنامه ها را پرنمودند. یافته ها: درمان مداخله ذهن آگاهی یکپارچه با رفتار درمانی شناختی و رفتاردرمانی شناختی، نسبت به دارودرمانی منجر به افزایش رفتارهای سازش یافته تر و کاهش شدت رفتار مانیایی و در نتیجه کاهش میزان عود دربیماران دوقطبی تحت دارودرمانی می شود. نتیجه گیری: اجرای روان درمانی بهمراه دارو درمانی باعث کاهش رفتارهای ناخوشایندو مانیا و درنتیجه احساس سلامتی و رضایتمندی بیشتر در افراد مبتلا می شود. واژه های کلیدی: بهبودی، پیشگیری از عود، اختلال دوقطبی، ذهن آگاهی یکپارچه با رفتار درمانی شناختی، رفتار درمانی شناختی